Η σημασία της μνημόνευσης ονομάτων

Στη δεκαετία του χίλια εννιακόσια ογδόντα,
βρισκόμασταν δηλαδή προς το τέλος
και προς την κατάρρευσιν του αθέου κομμουνιστικού καθεστώτος,
ένας μοναχός της Λαύρας,
ονειρεύθηκε έναν όσιο μοναχό του παρελθόντος,
μέσα σε ουράνιο φως και δόξα πολλή.
Ο οποίος του υπέδειξε ένα συγκεκριμένο μέρος
μέσα στην αυλή της μονής
και του ζήτησε να σκάψουν εκεί και να ξεθάψουν
και να κάμουν ανακομιδή του λειψάνου του.
Ο μοναχός το είδε αυτό τρείς τέσσερις φορές,
στην αρχή δεν του έδιδε σημασία,
κατόπιν αναγκάστηκε να το πει στον ηγούμενο της Λαύρας.
Εντυπωσιάστηκε εκείνος,
αλλά δεν προέβη στην ανακομιδή.
Τότε ο Άγιος εμφανίστηκε και στον ηγούμενο,
και του επανέλαβε την εντολή της ανακομιδής.
Του ’πε μάλιστα και τ’ όνομά του.
Και ότι είχε ζήσει πριν από τετρακόσια χρόνια στη Λαύρα.
Χίλια πεντακόσια ογδόντα.
Και τελείωσε ως εξής:
Θέλω να κάμετε ανακομιδή
και να με βάλετε μαζί με τους άλλους μοναχούς αδελφούς μου.
Ο ηγούμενος βέβαια εκάλεσε το ηγουμενοσυμβούλιο,
και σχεδόν το σύνολο των μοναχών
να πάρουν μια απόφαση.
Τελικά την πήραν, να προβούν στην ανακομιδή.
Και πράγματι σκάβοντας το χώμα,
στο σημείο ακριβώς που υπέδειξεν ο ανώνυμος εκείνος όσιος, άγιος,
επλημμύρισε ευωδία ο τόπος,
και μόλις σήκωσαν το σκέπασμα
ανεκάλυψαν ότι το λείψανό του ήτο άφθορο.


Τους κατέλαβε όπως ήταν επόμενο ιερόν δέος,
και δεν προχώρησαν στην τελική ανακομιδή.
Ερεύνησαν τα παλιά μοναχολόγια και βρήκαν το όνομα του οσίου
ο οποίος είχε ζήσει και τον δέκατον έκτον αιώνα.
Ο Άγιος τότε, τον σκέπασαν πρόχειρα,
και είπε ο άγιος ηγούμενος
ότι εγώ θα πάω να ενημερώσω τον Πατριάρχη.
Αλλά πριν πάει όμως,
είδε στον ύπνο του ο Πατριάρχης,
εμφανίστηκε πάλι ο Άγιος αυτός μοναχός,
και επανέλαβε το αίτημά του.
Ε, ύστερα ακολούθησε και η ενημέρωσις του Πατριάρχου,
από τον ηγούμενον της Λαύρας του Κιέβου.
Τότε εκείνος έστειλε τρείς επισκόπους,
έγινε αρχιερατική Θεία Λειτουργία,
με αγρυπνία και ευλάβεια πολλή,
και κατόπιν οι επίσκοποι,
έβγαλαν από τα σπλάχνα της γης,
που το είχε και που το κατείχε η γη
για τετρακόσια και πλέον χρόνια,
ευωδιαστό με ευωδία Χριστού
άφθορο το οσιακό σώμα αυτού του Αγίου.
Το έβαλαν σε λάρνακα,
και απέδωσαν πλήθος τιμών.
Ήρθαν όσοι μπορούσαν πιστοί,
-τα πράγματα πήγαιναν προς μία χαλαρότητα εναντίον των χριστιανών,-
κι έτσι μπόρεσαν και παρευρέθησαν σ’ αυτή την τελετή αρκετοί πιστοί.
Μετά απ’ αυτά παρουσιάστηκε ο όσιος
στον ύπνο πάλι του ηγουμένου
και μ’ ένα αγγελικό μειδίαμα
τον ευχαρίστησε και του είπε
το εξής θαυμαστό και υπερθαύμαστο.
«Σ’ ευχαριστώ ηγούμενε για ότι έκανες για μένα τώρα.
Θέλω όμως να σε παρακαλέσω για κάτι ακόμη.
Στις Θείες Λειτουργίες που κάνεις
συ και οι άλλοι ιερείς στη Λαύρα
να προσεύχεσθε για τους κεκοιμημένους γονείς μου,
Ανδρέου και Ναταλίας,
στη Ιερά Προσκομιδή,
γιατί έχουν ανάγκη και ακόμα περισσότερον,
να προσεύχεσθε γι’ αυτούς με το κομποσχοίνι σας.»
Εντυπωσιακό είναι αυτό, πολύ εντυπωσιακό,
ένας καταξιωμένος άγιος ζητά τις προσευχές των ιερέων που ζουν κάτω στη γη,
να μνημονεύσει τους κεκοιμημένους γονείς,
στη Θεία Λειτουργία και στο κομποσχοίνι.
Άλλη μια απόδειξη για τη δύναμη που έχουν οι ευχές της Εκκλησίας,
υπέρ των κεκοιμημένων,
και δω στην Αγία Προσκομιδή,
όπου τα ψιχουλάκια που αντιπροσωπεύουν,
τις ψυχές των ονομάτων που σεις δώσατε,
ρίπτονται μέσα στο Άγιο Ποτήριο,
μετά τη Θεία Κοινωνία, λέγοντας
«απόπλυνον τας αμαρτίας των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου
ζώντων τε και τεθνεώτων, εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον,
πρεσβείαις της Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Αγίων».
Το γεγονός αυτό αποδεικνύει
πρώτον,
την αναμφισβήτητη δόξα των Αγίων στην Βασιλεία του Αγίου Θεού,
δεύτερον,
την αξίαν της μνημονεύσεως των ονομάτων των κεκοιμημένων
και στη Θεία Λειτουργία, και με το κομποσχοίνι.
πηγή : Κηρύγματα Ναού Αγίας Βαρβάρας απο τον π. Στέφανο