Ενα χαμομηλάκι που το έλεγαν Ειρήνη

Τώρα ήταν μια γιαγιά ξαπλωμένη στην παγωμένη γαλήνη του δεκεμβριάτικου βραδινού: Ήρεμη, στολισμένη με λουλούδια, σαφώς περισσότερα από κείνα του μακρινού της γάμου. Μαλαματένια στα χέρια της η εικόνα της Ανάστασης και στη χλωμάδα του προσώπου της η ντροπαλοσύνη της σεμνής, μπρος στην ελπίδα της δικής της ανάστασης.
Ξημερώνοντας, η αδελφή της είδε το φως και άκουσε την βουή...........

Το φως στάθηκε γύρω στο μέτωπο της κεκοιμημένης και μετά κρύφτηκε μέσα στο φέρετρο - συνοδεία τιμητική σε πορεία παραδείσου...
Συγγενείς χρόνια απομακρυσμένοι και παρεξηγημένοι, αγκαλιάστηκαν και ξαναγαπήθηκαν μπρος στο σκήνωμα της φτωχούλας του Θεού - σημείο κι αυτό....
Η θειά μας η Ρήνα.....

Βγήκε νύφη από το αρχοντόσπιτο του πατέρα της κοσμημένη όχι με τα πλούτη του αλλά με την ηθική της προσφοράς και με τον φόβο του Κυρίου που καθόρισε όλη της την ζωή.

Στα 38 της χήρεψε και έμεινε μόνη με δύο αγόρια ανήλικα, σε μιαν ανήλιαγη ζωή με μόνο φως το "έχει ο Θεός".

Τα γεννήματα στα κτήματά της την περίμεναν, τα πρόβατα στα κοπάδια επίσης.


Πούλησε τα ζωντανά και διέτρεχε τους χειμώνες μαζεύοντας ελιές και τα καλοκαίρια αχλάδια και αμύγδαλα. Στο σπίτι περίμεναν οι γέροντες γονείς και τα παιδιά της....
Δεν ήξερε να πουλάει, δεν έμαθε ποτέ αλισβερίσι.
Να ζυμώνει ήξερε, να μαγειρεύει και να είναι νοικοκυρά του σπιτικού της. Έτσι δεν μπόρεσε να βγάλει τον επιούσιο ως αγρότισσα και η αρχοντογεννημένη δεν δίστασε να πάει υπηρέτρια!
"Η δουλειά δεν είναι ντροπή" είπε, έκανε τον σταυρό της, κατέβασε ως τα φρύδια την μαντήλα της χηρείας και σήκωσε τα μανίκια.
Τα αφεντικά την έκαναν δικό τους άνθρωπο, μάνα των παιδιών και δική τους. Έμεινε μαζί τους ως τα γεράματά της, βοηθώντας τα αγόρια που είχε παντρέψει πια, τις νύφες, τα εγγόνια αλλά και όποιον είχε ανάγκη.
Δεν ρώτησε ποτέ "γιατί Θεέ μου" αλλά πάντα έλεγε "δόξα Σοι".
Δεν είχε ερωτήσεις.
Απαντήσεις μόνο ή μάλλον μία και μόνη απάντηση:" Ξέρει ο Θεός" !
Η θειά η Ρήνα......
Ηταν πάντα εκεί:
Σε ξενυχτίσματα νεκρών, σε νοσοκομεία για να φροντίζει αρρώστους, σε εξυπηρετήσεις συγγενών και μη, όπου περίσσευε ο πόνος και η στενοχώρια, όπου ο πειρασμός διέλυε ανθρώπους εκείνη μάζευε κομμάτια, κοιτάζοντας τον ουρανό με ελπίδα.
Η θειά η Ρήνα....
Δεν ζητούσε τίποτε. Ούτε καν να την αγαπάς!
Μόνο να τρώς την πίτα που έφτιαχνε, με τα φύλλα ανοιγμένα στο χέρι, ήθελε, να την αφήνεις να μαγειρεύει, αξημέρωτα, για σένα, να μην λες "όχι" στον καφέ που σου έφερνε με το γλυκό του κουταλιού, να μην καπνίζεις, να πηγαίνεις εκκλησία, να εξομολογείσαι και να μεταλαβαίνεις.
Δεν της φέρθηκαν όλοι καλά.
Δεν το είπε ποτέ.
Το μαθαίναμε από σπόντα και όταν την μαλώναμε για την ανοχή και την υπομονή της έλεγε πάντα, με μια μονότονη γλύκα, σκύβοντας το κεφάλι " μην μιλάτε....δεν φταίνε οι άνθρωποι. Ο σατανάς τους βάζει. Μην κατακρίνετε."
Η θειά η Ρήνα.....
Και κάπως έτσι αποκτήσαμε, στην οικογένεια, την δική μας Αγία Υπομονή......
Κάπως έτσι ήρθε το φως και την έλουσε το βράδυ που ήταν, για τελευταία φορά, ανάμεσά μας....
Δόξα τω Θεώ που έζησε δίπλα μας, δόξα τω Θεώ για τον τρόπο που σταύρωνε τα χέρια της παραιτούμενη δικαιωμάτων, για τον τρόπο που άναβε το καντήλι της, για τον τρόπο που λιβάνιζε, για τον τρόπο που μας δίδαξε ταπείνωση και μεγαλοσύνη, ζώντας με την φιλοδοξία ενός χαμομηλιού.
πηγή

ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΤΥΦΩΝΑΣ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

του π. Σεραφείμ Ζαφείρη


Ο προεκλογικός αγώνας είτε σταματήσει στις 4 Οκτωβρίου 2009 είτε συνεχισθεί μετά από την ημέρα αυτή, όσο δικαιολογημένος κι αν είναι και αποδεκτός πλέον από το κοινωνικό σύνολο, ως αναγκαίο κακό, με τις εκδηλώσεις του και τις δημόσιες εξάρσεις του, θα έχει κάνει και μια μεγάλη ζημιά. Θα έχει αυξήσει ακόμη περισσότερο στις λαϊκές μάζες την εξάρτηση από τους τηλεοπτικούς δέκτες και την αφοσίωση και τυφλή παρακολούθηση των δημοσιογραφικών αναλύσεων, που όσο και αν πλουτίζουν τον τηλεθεατή και ακροατή σε γνώσεις και έντονα συναισθήματα, του κρύβουν τη μεγάλη αλήθεια της τηλεκατευθυνόμενης ενημέρωσης και ότι πίσω από όλες τις εκτιμήσεις κρύβονται αθέατα κέντρα εξουσίας και σκοτεινά οικονομικά συμφέροντα πολυεθνικών, εταιρειών, κέντρων τύπου, καναλιών και καναλαρχών.

Επίσης μέσα σε όλο αυτό τον ορυμαγδό των προεκλογικών συγκεντρώσεων, των πλαστικών σημαιών, μετακινήσεων και φανατισμών, ο κόσμος παθιάζεται και αποπροσανατολίζεται. Χάνει από τα μάτια του τα σπουδαιότερα και ανώτερα θέματα της προσωπικής και κοινωνικής ζωής και επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στα οικονομικά μέτρα και σταθμά. Την ίδια στιγμή, από κάτω, υπόγεια, κινείται ένα σκοτεινό ρεύμα ιδεών και σχεδίων της Νέας Εποχής και της Νέας Τάξης πραγμάτων, υποχθόνιοι σκοποί των Ιλλουμινάτι και της Μασωνίας, του Ιουδαϊσμού και της αιρετικής Ευρώπης, που αποτελούν βόμβα στα θεμέλια της Ορθοδοξίας μας και της Πατρίδος μας. Ποιος όμως τα γνωρίζει και τα φανερώνει αυτά; Ποιος ξεφεύγει από «τον άρτον και τα θεάματα» και προσεγγίζει τις μεγάλες αξίες της ζωής που απειλούνται και κινδυνεύουν, όπως είναι η ελευθερία, η αξιοπρέπεια και η προστασία του ανθρωπίνου προσώπου;
Αυτή τη στιγμή που εμείς εδώ πέρα κυμαινόμαστε ανάμεσα στην εναλλαγή των κομματικών χρωμάτων, η Ευρώπη, δηλαδή κι εμείς αύριο, κατεβαίνει όλο και πιο κάτω στον κατήφορο της αθεϊας. Εδραιώνεται η δήθεν διαφορετικότητα της ομοφυλοφιλίας και η αρρώστεια αυτή εισβάλλει πλέον και στις χριστιανικές ομολογίες και παρασυναγωγές της Δύσεως. Μέσα από το διαδίκτυο κυκλοφορούν πλέον πιστοποιητικά και δηλώσεις «ξεβαφτίσματος», δηλαδή να μπορεί κάποιος να αρνηθεί το βάπτισμά του. Αποποινικοποιήθηκε επίσης η βλασφημία των θείων και ελεύθερα, χωρίς να διώκεται, μπορεί κάποιος να υβρίζει τα θεία. Ασφαλώς μόνο τον χριστιανικό Θεό, διότι αν τολμήσει και βλασφημήσει κατά του Μωάμεθ, Κορανίου, Αλλάχ και των μουσουλμάνων, τον πήρε και τον σήκωσε η ορμή των φανατικών οπαδών του Ισλάμ. Η απιστία διαφημίζεται ως τρόπος ελεύθερης έκφρασης και ζωής με ταμπέλλες στα τρόλλεϋ και τράμς του Λονδίνου και η έκτρωση προβάλλεται σαν απόλαυση ζωής με γιγαντοαφίσσες στα νοσοκομεία. Απαγορεύεται σε δημόσιες υπηρεσίες να φορά κάποιος σταυρό, δήθεν για την αποφυγή ατυχήματος, αλλά και ως έκφραση της κρατικής ανεξιθρησκείας. Αυτό στη λεγόμενη χριστιανική δύση, στις χώρες της Βίβλου! Ο Δαρβινισμός και η εξελικτική θεωρία είναι πλέον η επίσημη θεωρία και ιδεολογία περί της Δημιουργίας και αρχής του κόσμου και του σύμπαντος. Απαγορεύεται κάθε άλλη αναφορά και άποψη. Οι εγχειρήσεις αλλαγής φύλου, η μετατροπή του μαθήματος των θρησκευτικών σε θρησκειολογικό, και η πρώτη δικαστική δικαίωση του δικαιώματος της ευθανασίας στην Αυστραλία, όλα αυτά συμβαδίζοντας με τον χωρισμό εκκλησίας και κράτους, αποτελούν το μελλοντικό περιβάλλον μέσα στο οποίο θα ζήσουμε κι εμείς εδώ στην Ελλάδα.
Τώρα που η Ελλάδα χορεύει στο ρυθμό της κάλπης, ποιος σκέφτεται ότι εισήχθηκε πιλοτικά στα Δημοτικά η σεξουαλική αγωγή των παιδιών, παρά τις αντιρρήσεις της Εκκλησίας και των γονιών; Ποιος ανησυχεί ότι απλά και ύπουλα χορηγήθηκε σε όλους τους πολίτες η υποχρέωσή τους να φακελλωθούν με τον ΑΜΚΑ; Ποιος αντέδρασε που οι ορθόδοξοι έλληνες εκπαιδευτικοί υποχρεώνονται σε σεμινάρια γιόγκα αναγκαστικά; Η μήπως τέθηκε το ζήτημα της επαναφοράς της προαιρετικής αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες από κανένα κόμμα; Ποιοι πήραν θέση υπέρ των θέσεων και δικαίων τη Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, αν και προκλήθηκαν από τον Ιερό Σύνδεσμο Κληρικών Ελλάδος;
Αντίθετα, «ήδη βάπτεται κάλαμος αποφάσεων» των εκκλησιομάχων, των αλλοιθωριζόντων προς την ετερόφρονα και παράφρονα Ευρώπη, η οποία δεν τόλμησε να βάλει στο Σύνταγμά της, ότι μεταξύ των θεμελίων του πολιτισμού της είναι και ο Χριστιανισμός.
Ο ανεμοστρόβιλος της ευρωπαϊκής αθεϊας έρχεται και σε μας και «των οικιών ημών εμπιμπραμένων ημείς άδομεν»!!!

Υπογράψτε την ομολογία Πίστεως

Το υπερεθνικό κεφάλαιο και η πλανητική πολιτική του παράμετρος (Νέα Τάξη) έχουν κηρύξει σήμερα έναν ανηλεή πόλεμο εναντίον κάθε «εθνικής οντότητας», εναντίον κάθε συνεκτικού πολιτικού, πολιτισμικού και πνευματικού ιστού, εναντίον της συλλογικής ιστορικής μνήμης και συνείδησης, εναντίον των θρησκευτικών δογμάτων που αποτελούν ιστορικό μυϊκό σκελετό και πνευματικό νευρικό σύστημα των λαών.

Η Ορθοδοξία αποτελεί, για λόγους που έχουμε αναλύσει διεξοδικά στο ΡΕΣΑΛΤΟ, το μεγάλο εμπόδιο στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης. Η άλωση της Ορθοδοξίας περνάει μέσα από τον «εκσυγχρονισμό» της, μέσα από τη θεσμοποιημένη εκκοσμίκευσή της.

Δεν μπορεί να κτυπηθεί η Ορθοδοξία με μετωπικές επιθέσεις. Μπορεί να νοθευτεί και να αλλοιωθεί εσωτερικά..

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται σήμερα ένα συνδυασμό επιθέσεων: Εσωτερική υπονόμευση, εξωτερικά κτυπήματα από το νεοταξικό κράτος και τις ποικίλες ελίτ της παγκοσμιοποίησης. Καθώς και μια επίθεση από την Κατακλυσμιαία εισαγωγή-εισβολή Ισλαμιστών στην Ελλάδα.

Ο παπισμός και το κράτος του Βατικανού αποτελούν τη μήτρα των μεγάλων απειλών εναντίον της Ορθοδοξίας, την αιχμή του δόρατος για την υπονόμευση της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Το κράτος του Βατικανού είναι σε πνευματικό επίπεδο το αντίστοιχο του νεοταξικού κράτους. Ο Παπισμός δεν είναι Εκκλησία, είναι θεσμοθετημένο εκκοσμικευμένο κράτος!

Πολλοί άνθρωποι της Εκκλησίας έχουν διαγνώσει και αναλύσει διεξοδικά τους μεγάλους κινδύνους από τον παπισμό και τις ποικίλες σέχτες.

Η Σύναξη Ορθόδοξων Κληρικών και Μοναχών που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2009, αναλύει διεξοδικά όλους αυτούς τους κινδύνους και τους καταγράφει στο κείμενό της: «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ κατά του Οικουμενισμού».

Εμείς δημοσιεύουμε μόνο την κωδικοποίηση της «Ομολογίας Πίστεως»: Τη «Σύνοψη της Ομολογίας» ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ
Κατά του Οικουμενισμού
Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών
Απρίλιος 2009

ΣΥΝΟΨΗ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ



Με βάση τα λεχθέντα συνοπτικά, ομολογούμε και διακηρύσσουμε τά εξής:

· 1. Η μοναδική οδός αληθινής θεογνωσίας και σωτηρίας είναι η πίστη στην Αγία Τριάδα, στο σωτηριώδες έργο του ενανθρωπήσαντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και στην ιδρυθείσα από Αυτόν Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

· 2. Φυλάσσουμε αμετακίνητα και απαραχάρακτα όσα οι Απόστολοι εδίδαξαν και οι Πατέρες όρισαν και εθέσπισαν. Αποδεχόμαστε όσα αποδέχονται και καταδικάζουμε όσα κατεδίκασαν.


· 3. Από τις αρχαίες αιρέσεις, που επιβιώνουν μέχρι σήμερα, καταδικάζουμε τον Μονοφυσιτισμό των Κοπτών, Συροϊακωβιτών και Αρμενίων, σύμφωνα με τις αποφάσεις της Δ' έν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου (451) και την διδασκαλία μεγάλων Αγίων Πατέρων, όπως του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, του Αγίου Ιωάννου Δαμάσκηνου, του Μ. Φωτίου, ως και των ύμνων της λατρείας.
· 4. Διακηρύσσουμε ότι ο Παπισμός είναι όχι μόνο αίρεση αλλά μήτρα αιρέσεων και πλανών. Σύνολος ο χορός των Πατέρων σε συνόδους, όπως η θεωρούμενη Η' Οικουμενική επί Μ. Φωτίου (879) και άλλες νεώτερες, αλλά και στα συγγράμματα τους καταδικάζουν τον Παπισμό ως αίρεση, διότι εκτός της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού (Filioque) παρήγαγε μέγα πλήθος πλανών, παλαιοτέρων και νεωτέρων.
· 5. Τα ίδια ισχύουν, σε μεγαλύτερο βαθμό, για τον Προτεσταντισμό, ο οποίος ως τέκνο του Παπισμού κληρονόμησε πολλές αιρέσεις, προσέθεσε όμως και πολλές δικές του.
· 6. Η νέα παναίρεση του 20ου αιώνος, ο Οικουμενισμός, προτεσταντικής κατ' αρχήν προελεύσεως, τώρα δε και παπικής ώς και «ορθοδόξου» αποδοχής είναι η χειρότερη αίρεση όλων των αιώνων.
Στην διαχριστιανική του διάσταση προσβάλλει το δόγμα της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, διότι δέχεται ότι και οι αιρέσεις είναι εκκλησίες, νομιμοποιεί δηλαδή εκκλησιαστικά τις αιρέσεις. Καμμία εκκλησία κατά τους Οικουμενιστάς δεν δικαιούται να διεκδικήσει αποκλειστικά για τον εαυτό της τον χαρακτήρα της καθολικής και αληθινής Εκκλησίας. Κάθε μία είναι μέρος της Εκκλησίας, όχι ολόκληρη η Εκκλησία. Όλες μαζί συναποτελούν την Εκκλησία. Το βάπτισμα σε οποιαδήποτε «εκκλησία» αναγνωρίζεται ώς έγκυρο. Η συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», αυτή καθ' εαυτή, ως πράξη, σημαίνει απόρριψη της εκκλησιολογικής της αυτοσυνειδησίας, ως της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, και υιοθέτηση αυτής της νέας εκκλησιολογίας του Οικουμενισμού.
Στην διαθρησκειακή του διάσταση ο Οικουμενισμός θεωρεί ότι και οι θρησκείες του κόσμου αποτελούν οδούς σωτηρίας. Ο άνθρωπος σώζεται όχι μόνον έν Χριστώ μέσα στην Εκκλησία, αλλά και έκτος αυτής. Προσβάλλεται επομένως το θεμελιώδες δόγμα της μοναδικής εν τω κόσμω Αποκαλύψεως του Θεού εν τω προσώπω 'Ιησού Χριστού και της δια του έργου Αυτού μοναδικής δυνατότητος σωτηρίας.
· 7. Όσοι εκ των Ορθοδόξων, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, δέχονται και κηρύσσουν την παναίρεση του Οικουμενισμού «γυμνή τή κεφαλή» θέτουν ουσιαστικώς εαυτούς εκτός της Εκκλησίας. Οι ανωτέρω έχουν μεγάλη ευθύνη, διότι
α) αμφισβητούν έμπρακτα την ορθοδοξοπατερική μας Παράδοση και Πίστη·
β) σπέρνουν την αμφιβολία στιςκαρδιές του ποιμνίου και κλονίζουν πολλούς, οδηγώνταςτους σε διαιρέσεις και σχίσματα·
γ) παρασύρουν μέρος τουποιμνίου στην πλάνη και μέσω αυτής στον πνευματικό όλεθρο. Διακηρύσσουμε λοιπόν ότι για τους λόγους αυτούςοι κινούμενοι σ'αυτήν την οικουμενιστική ανευθυνότητα,όποια θέση καί αν κατέχουν στον εκκλησιαστικό οργανισμό, αντιτάσσονται στην Παράδοση των Αγίων μας και συνεπώς βρίσκονται σε αντίθεση μαζί τους. Γι' αυτό η στάση τους πρέπει να καταδικάζεται και να απορρίπτεται από το σύνολο των Ιεραρχών και τον πιστό λαό. Όσοι συμπράττουν ή συμφωνούν είναι και αυτοί καταδικαστέοι.
· 8. Εμείς πιστεύουμε και ομολογούμε ότι μόνον έν Χριστώ υπάρχει η δυνατότης της σωτηρίας. Οι θρησκείες και οι αιρέσεις οδηγούν στην απώλεια. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι απλώς η αληθινή Εκκλησία είναι η μόνη Εκκλησία. Μόνον αυτή διεφύλαξε πιστά, χωρίς καινοτομίες, των Αποστόλων το κήρυγμα και των Πατέρων τα δόγματα. Μόνον εντός αυτής ενεργεί η Χάρις του Αγίου Πνεύματος.Στις αιρέσεις του Μονοφυσιτισμού, του Παπισμού, του Προτεσταντισμού και του Οικουμενισμού δεν υπάρχει Άγιο Πνεύμα. Όλα είναι αχαρίτωτα· χωρίς την χάρη του Αγίου Πνεύματος δεν έχουν ούτε Ιερωσύνη, ούτε Βάπτισμα, ούτε άλλα μυστήρια.
· 9. Ή Εκκλησία είναι αυστηρή στη ρύθμιση των σχέσεων με τους αιρετικούς από αγάπη και για θεραπευτικούς λόγους· εν πρώτοις για να συνειδητοποιήσουν την πλάνη και να ιαθούν, αλλά και για να μη νοσήσουν τα υγιή μέλη της. Έφ' όσον εξακολουθούν να παραμένουν στην πλάνη, αποφεύγουμε την μετ' αυτών πνευματική κοινωνία, ιδιαίτερα τις συμπροσευχές. Οι ιεροί κανόνες απαγορεύουν όχι μόνο τα συλλείτουργα και τις εντός των ναών συμπροσευχές, αλλά και τις απλές συμπροσευχές σε ιδιωτικούς χώρους.
· 10.Είναι λάθος να γίνεται λόγος για ένωση των εκκλησιών. Η Εκκλησία είναι μία και αδιαίρετη. Οι αιρετικοί πρέπει να ενωθούν με τήν Εκκλησία, αποκηρύσσοντες την πλάνη. Δεν νοείται αληθινή ένωση, ενώ υπάρχει η πλάνη. Η κανονική ακρίβεια απαιτεί την αποδοχή των αιρετικών διά Βαπτίσματος, διότι το προηγούμενο «βάπτισμα», χωρίς την Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, το όποιο ενεργεί εντός της Εκκλησίας, όταν ο τελετουργός έχει κανονική Ιερωσύνη και το μυστήριο τελείται ορθώς, δεν είναι βάπτισμα· είναι ανύπαρκτο και ανυπόστατο.
· 11. Όταν κινδυνεύει η πίστη με την υποστήριξη παλαιών ή νέων αιρέσεων, τις όποιες υποψιθυρίζει ο Διάβολος, για να αποκόψει τους πιστούς από την Εκκλησία, τότε όλοι οι πιστοί οφείλουν να ομολογούν και να διακηρύσσουν την αλήθεια των δογμάτων, ιδιαίτερα όμως οι ποιμένες, που οφείλουν να εκδιώκουν τους λύκους από την αυλή των προβάτων, και οι μοναχοί, οι όποιοι, με την δικαιολογημένη ευαισθησία τους σε θέματα πίστεως, αναδείχθηκαν σε στύλους και προμάχους της Ορθοδοξίας.
Την Ομολογία Πίστεως υπογράφουν
Την Ομολογία Πίστεως υπογράφουν οι ακόλουθοι ενδεικτικώς. Την υπέγραψαν και θα την υπογράψουν πολλοί περισσότεροι:
* Μητροπολίτης Κυθήρων και Αντικυθήρων Σεραφείμ
* Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς
* Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ
* Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας, Καθηγητής Θεολ. Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
* Αρχιμ. Ιωσήφ, Καθηγούμενος Ι. M. Ξηροποτάμου Αγίου Όρους
* Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότ. Καθηγητής Θεολ. Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
* Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Ομότ. Καθηγητής Θεολ. Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
* Αρχιμ. Μάρκος Μανώλης, Πνευματικός Προϊστάμενος «Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως»
* Αρχιμ. Αθανάσιος, Καθηγούμενος Ι. M. Σταυροβουνίου, Κύπρος
* Αρχιμ. Τιμόθεος Σακκάς, Καθηγούμενος Ι. M. Παρακλήτου, Ωρωπός
* Αρχιμ. Κύριλλος Κεχαγιόγλου, Καθηγούμενος Ι. M. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου Λαγκαδά
* Αρχιμ. Σαράντης Σαράντος, Εφημέριος Ι. N. Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου Αττικής
* Αρχιμ. Μάξιμος Καραβάς, Καθηγούμενος Ι. M. Αγ. Παρασκευής Μηλοχωρίου Πτολεμαΐδας
* Αρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου, Καθηγούμενος Ι. M. Αγ. Τριάδος Άνω Γατζέας Βόλου
* Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Καθηγούμενος Ι. M. Μεγ. Μετεώρου
* Αρχιμ. Θεόκλητος Μπόλκας, Καθηγούμενος Ι. Ησυχ. Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου, Χαλκιδική
* Αρχιμ. Χρυσόστομος, Καθηγούμενος Ι. Κοιν. Οσίου Νικοδήμου, Πεντάλοφος, Γουμένισσα
* Αρχιμ. Θεόδωρος Διαμάντης, Καθηγούμενος Ι. Μ. Παναγίας Μολυβδοσκεπάστου, Κόνιτσα
* Αρχιμ. Παλαμάς Κυριλλίδης, Καθηγούμενος Ι. M. Γενέσεως Θεοτόκου, Καλλίπετρα Βεροίας
* Αρχιμ. Λαυρέντιος Γρατσίας, Ι. Μητρόπολις Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας
* Αρχιμ. Μελέτιος Βαδραχάνης, Ιερά Μητρόπολις Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας
* Αρχιμ. Παύλος Δημητρακόπουλος, Ι. M. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Μουτσιάλης Βεροίας
* Αρχιμ. Ιγνάτιος Καλαϊτζόπουλος, Ι. M. Αγ. Παρασκευής Μηλοχωρίου Πτολεμαΐδας
* Αρχιμ. Συμεών Γεωργιάδης, Ι. M. Αγίας Τριάδος Άνω Γατζέας Βόλου
* Αρχιμ. Αυγουστίνος Σιάρρας, Ι. M. Αγίας Τριάδος Άνω Γατζέας Βόλου
* Αρχιμ. Αμβρόσιος Γκιώνης, Ι. M. Αγίας Τριάδος Άνω Γατζέας Βόλου
* Γέρων Γρηγόριος Ιερομόναχος, Ι. Ησυχ. Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Γέρων Ευστράτιος Ιερομόναχος, Ι. M. Μεγ. Λαύρας Αγ. Όρους
* Γέρων Φίλιππος Ιερομόναχος, Καλύβη Μεγ. Αθανασίου, Μικρά Αγία Άννα Αγίου Όρους
* Ιερομόναχος Αθανάσιος, Ι. Ησυχ. Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Ιερομόναχος Νικόδημος, Ι. Ησυχ. Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Ιερομόναχος Νήφων, Ι. Ησυχαστήριον Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Ιερομόναχος Χρυσόστομος Κάρτσωνας, Καλύβη Αγίου Γεωργίου, Ι. Σκήτης Αγίας Άννης Αγίου Όρους
* Ιερομόναχος Ονούφριος, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου Ι. Σκήτης Αγίας Άννης Αγίου Όρους
* Ιερομόναχος Χρύσανθος, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου Ι. Σκήτης Αγίας Άννης Αγίου Όρους
* Ιερομόναχος Αζαρίας, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου Ι. Σκήτης Αγίας Άννης Αγίου Όρους.
* Ιερομόναχος Γαβριήλ, Ι. Κελλίον Παναγίας Γοργοεπηκόου, Ι. M. Παντοκράτορος, Άγιον Όρος
* Ιερομόναχος Παντελεήμων, Ι. Κελλίον Αγ. Παντελεήμονος, Ι. M. Παντοκράτορος, Άγιον Όρος
* Πρωτοπρ. Λάμπρος Φωτόπουλος, Εφημέριος Ι. N. Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου Αττικής
* Πρωτοπρ. Ιωάννης Φωτόπουλος, Εφημέριος Ι. N. Αγίας Παρασκευής Αττικής
* Πρωτοπρ. Αθανάσιος Μηνάς, Λουτράκι Κορινθίας
* Πρωτοπρ. Ελευθέριος Παλαμάς, Αγ. Χριστόφοροι Πτολεμαΐδος
* Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Μυγδάλης, Εφημέριος Ι. N. Αγ. Κωνσταντίνου Βόλου
* Πρωτοπρ. Φώτιος Βεζύνιας, Καθηγητής, Ι. Μητρ. Λαγκαδά
* Πρωτοπρ. Αντώνιος Μπουσδέκης, Εφημέριος Ι. N. Αγ. Νικολάου Νικαίας
* Πρωτοπρ. Δημήτριος Βασιλειάδης, I. Μητρ. Μαρωνείας και Κομοτηνής
* Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης, Εκπαιδευτικός, Κόνιτσα
* Πρεσβ. Δημήτριος Σαρρής, Εφημέριος Ι. N. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Σέσκλου Αισωνίας.
* Πρεσβ. Ευθύμιος Αντωνιάδης, Ι. Μητρ. Λαρίσης
* Πρεσβ. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Εφημέριος Ι. Ν.Αγ. Νικολάου Πατρών
* Πρεσβ. Γεώργιος Παπαγεωργίου, Ι. Μητρ. Δημητριάδος
* Πρεσβ. Πέτρος Χιρς, Πετροκέρασα Χαλκιδικής
* Πρεσβ. Θεοφάνης Μανούρας, Εφημέριος Ι. N. Αγ. Αθανασίου Βελεστίνου Μαγνησίας
* Ιεροδ. Θεολόγος Κωστόπουλος, Ι. M. Αγ. Τριάδος Άνω Γατζέας Βόλου
* Πρεσβ. Πασχάλης Γκινούδης, Ι. Μητρ. Λαρίσης
* Πρεσβ. Γεώργιος Διαμαντόπουλος, Λαύριο, Ι. Μητρ. Μεσογαίας
* Πρεσβ. Βασίλειος Κοκολάκης, Εφημέριος Ι. N. Τιμίου Σταυρού, Χολαργός
* Πρεσβ. Πέτρος Πανταζής, Εφημέριος Ι. N. Μεταμορφώσεως Χαλανδρίου
* Γέρων Θεόληπτος Μοναχός, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου, Ι. Σκ. Αγίας Άννης Αγίου Όρους
* Γέρων Γαβριήλ Μοναχός, Κελλίον Αγίου Χριστοδούλου, Καρυές, Άγιον Όρος
* Γέρων Ιλαρίων Μοναχός, πλησίον Αρσανά Κωνσταμονίτου, Άγιον Όρος
* Γέρων Δανιήλ Μοναχός, Ι. Ησυχ. Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Γέρων Ακάκιος Μοναχός, Ι. Ησυχ. Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Γέρων Στέφανος Μοναχός, Ι. Ησυχ. Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Γέρων Παύλος Μοναχός, Ι. Κελλίον Αγίων Αποστόλων, Σκήτη Ξενοφώντος Αγίου Όρους
* Γέρων Ονούφριος Μοναχός, Ι. Κελλίον Γενεθλίου της Θεοτόκου, Ι. M. Παντοκράτορος Αγίου Όρους
* Γέρων Νεκτάριος Μοναχός, Ι. Κελλίον Ζωοδόχου Πηγής, Ι. M. Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους
* Γέρων Ισαάκ Μοναχός, Ι. Κελλίον Γενέσεως Θεοτόκου, Ι. Μ.Σταυρονικήτα Αγίου Όρους
* Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Ι. Ησυχ. Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου, Χαλκιδική
* Μοναχός Γεώργιος , Ι. Κελλίον Γενεθλίου της Θεοτόκου, Ι. M. Παντοκράτορος Αγίου Όρους
* Μοναχός Χριστοφόρος, Ι. Κελλίον Αγίων Αποστόλων, Σκήτη Ξενοφώντος Αγίου Όρους
* Μοναχός Μάξιμος , Ι. Ησυχ. Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Μοναχός Δοσίθεος, Κάθισμα Ι.Μ. Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους
* Μοναχός Σπυρίδων, Κελλίον Αγίου Νικολάου Ι. M. Κουτλουμουσίου
* Μοναχός Δαμασκηνός Αγιορείτης, Ι. Κελλίον Τιμίου Προδρόμου, Ι. M. Καρακάλλου
* Μοναχός Σάββας Λαυριώτης, Ι. M. Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους
* Μοναχός Θεόφιλος Αγιορείτης, Ι. Κελλίον Σάμπρη Αγίου Όρους
* Μοναχός Παΐσιος, Ι. Κελλίον Αγ. Αρχαγγέλων «Σαββαίων» Αγίου Όρους
* Μοναχός Χερουβείμ, Ι. Κελλίον Αγίων Αρχαγγέλων Αγίου Ιωάννη Κουκουζέλη, Άγιον Όρος
* Μοναχός Νικόδημος, Ι. Κελλίον Αγ. Νεκταρίου, Καψάλα Αγίου Όρους
* Μοναχός Δοσίθεος, Ι. M. Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος, Σοχός Λαγκαδά
* Μοναχός Χαρίτων, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου, Ι. Σκήτη Αγ. Άννης Αγίου Όρους
* Μοναχός Νικόδημος, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου, Ι. Σκήτη Αγ. Άννης Αγίου Όρους
* Μοναχός Αβέρκιος, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου, Ι. Σκήτη Αγ. Άννης Αγίου Όρους
* Μοναχός Πρόδρομος, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου, Ι. Σκήτη Αγ. Άννης Αγίου Όρους
* Μοναχός Αρσένιος, Ι. Καλύβη Οσιομ. Γερασίμου, Σκήτη Αγ. Παντελεήμονος, Ι. M. Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους
* Μοναχή Μαριάμ, Καθηγουμένη Ι. M. Αγ. Λαυρεντίου Πηλίου
* Μοναχή Χριστονύμφη, Ι. M. Αγ. Λαυρεντίου Πηλίου
* Μοναχή Λαυρεντία, Ι. M. Αγ. Λαυρεντίου Πηλίου
* Νικόλαος Βασιλειάδης, Θεολόγος-Συγγραφεύς, Αδελφότης Θεολόγων «Ο Σωτήρ»
* Δέσποινα Αναστασιάδου Γεωργούδα, Νηπιαγωγός, πρ. Σχολική Σύμβουλος
* Παναγιώτα Άντζου, Φιλόλογος-Θεολόγος, Θεσσαλονίκη
* Γεώργιος Γεωργούδας, Δρ Θ., πρ. Σχολικός Σύμβουλος, Θεσσαλονίκη
* Ιωάννης Δεκλιώμης, Θεολόγος, Θεσσαλονίκη
* Στέφανος Ζιώγας, Φιλόλογος-Διδάσκαλος, Θεσσαλονίκη
* Δημήτριος Καραγιαννίδης, Γυμναστής, Θεσσαλονίκη
* Βασίλειος Κερμενιώτης, Καθηγητής, Πτολεμαΐδα
* Αγάθη Κυριακίδου-Θεοδοσίου, Φιλόλογος, Θεσσαλονίκη
* Γαβριήλ Λαμψίδης, Δημοσιογράφος, Θεσσαλονίκη
* Σωτήριος Λυσίκατος, Θεολόγος-Φιλόλογος, Θεσσαλονίκη
* Χριστίνα Μπουλάκη-Ζήση, πρ. Επίκουρος Καθηγήτρια Θεολ. Σχολής ΑΠΘ
* Δημήτριος Μαυρίδης, Μαθηματικός, Θεσσαλονίκη
* Κωνσταντίνος Νούσης, Φιλόλογος - Θεολόγος, Βόλος
* Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο, εκδότης-συγγραφέας, Πρόεδρος Φιλορθοδόξου Ενώσεως «Κοσμάς Φλαμιάτος»
* Ανδρέας Παπαβασιλείου, Δρ Θεολογίας, πρ. Επιθεωρητής Μέσης Εκπαίδευσης, Κύπρος
* Παναγιώτης Σημάτης, Καθηγητής Θεολόγος, Γραμματέας Φιλορθοδόξου Ενώσεως «Κοσμάς Φλαμιάτος», Αίγιον
* Κωνσταντίνος Σταυρινίδης, Χολαργός, Αθήνα
* Μαρίνα Στραβάκου, Φιλόλογος, Θεσσαλονίκη
* Αφρατή Στρακαλή-Τζοανοπούλου, Φιλόλογος, Θεσσαλονίκη
* Μαλαματή Στρακαλή-Παπαϊωάννου, Φιλόλογος, Θεσσαλονίκη
* Δημήτριος Ζήσης, Σχολικός Σύμβουλος ε.τ., πτυχ. Θεολογίας, Καστοριά
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: "Όσοι εκ των κληρικών, μοναχών, μοναζουσών και λαϊκών επιθυμούν να συμμετάσχουν στην μικρή αυτή κατάθεση ορθοδόξου ομολογίας ημπορούν να το δηλώσουν γράφοντας: «Συμφωνώ με την Ομολογία Πίστεως κατά τού Οικουμενισμού καί προσυπογράφω». Νά αποστείλουν δέ τήν δήλωση με το όνομα τους και την κληρική, μοναστική ή επαγγελματική τους ιδιότητα στη διεύθυνση Περιοδικό «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ» Τ.Θ. 1602,541 24 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. fax: 2310.276590 και e-mail: palimpce@otenet.gr

αισθάνομαι περήφανος που με αξίωσε ο Θεός να είμαι Έλληνας και Χριστιανός και που συμμετείχα στην πολεμική επιχείρηση στα Ιμια,

ΙΜΙΑ : Zώσα προσωπικη βιωματική μαρτυρία περί του «θερμού επεισοδίου» στα Ιμια τον Ιανουαριο του 1996
Του Μαρίνου Ριτσούδη
Απόστρατου Μάχιμου Υποπλοίαρχου
ΣΝΔ τάξεως 1990
"Μου ζητήθηκε να εκφράσω τα προσωπικά βιώματα, τη ψυχική φόρτιση και τη συναισθηματική έκρηξη, «το κροτάλισμα της καρδιάς των Ελλήνων ανδρών του Π.Ν.» που έζησα εμπλεκόμενος ή μάλλον μαχόμενος κατά την διάρκεια του «θερμού επεισοδίου»· ως Έλληνας Μάχιμος Αξιωματικός του Π.Ν. στο νεοαποκτηθέν Α/Γ ΣΑΜΟΣ και ταυτόχρονα υπερασπιστής της Πατρίδος μας και της Σημαίας μας στα Ιμια το 1996. Δημοσιεύματα υπήρξανε πάρα πολλά με αναφορά και ενδελεχή ανάλυση στις τακτικές και στα σχέδια, αλλά και στις πολιτικές ευθύνες και στις προεκτάσεις, στα παρασκηνιακά πολιτικά «παιχνίδια» και στο ρόλο που παίξανε οι «σύμμαχοί μας». Πέραν αυτού όμως υπήρξε ελάχιστη η αναφορά στο ηθικό φρόνιμα των ανδρών που λάβανε μέρος, στην ψυχική δοκιμασία, στην εναλλαγή συναισθημάτων που κυριάρχησε και τούτο αποτελεί παράλειψη αναφοράς, μπορεί και αδικία για όλους τους Έλληνες, που ζήσανε έστω και με την σκέψη τους και την προσευχή τους την αγωνία, για την έκβαση, για την ντροπή και τον αποτροπιασμό, για την προδοσία και τον φόρο τιμής των Εθνομαρτύρων πεσόντων χειριστών του Ε/Π Π.Ν. 21. Αυτή η βιωματική αγωνία με την ένταση, τη σκέψη και την προσευχή, μάς έκανε κοινωνούς ...της παλαιάς λεβέντικης Ελλάδας, των Γιγάντων Εθνομαρτύρων μας, που θυσιάστηκαν για τα «Ιερά και τα Όσιά μας» για την Ελευθερία και το ξέπλυμα της ντροπής και της σκλαβιάς, για την νίκη του θανάτου και την Ανάσταση.


Πολλά θαυμαστά γεγονότα λάβανε χώρα τις ημέρες εκείνες, απίστευτα για τα μάτια τα δικά μας, αλλά ακόμη περισσότερο απίστευτα και για τα αυτιά εκείνων που ζητήσανε αργότερα να μοιραστούν τις εμπειρίες μας, τις εντυπώσεις μας, τις αγωνίες μας. Άξιον Θαυμασμού αποτελεί σήμερα στις μέρες μας να βλέπουμε στιγμές μεγάλης λεβεντιάς, ζηλευτής ρωμιοσύνης και παλικαριάς, τέτοιες που ούτε στα πιό αισιόδοξα όνειρα των αγαπόντων την Πατρίδα ονειροπόλων Ελλήνων, δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν· εκείνων που απογοητεύονται για την «κατάντια του νεοέλλ! ηνα της καφετέριας και της τεμπελιάς». Άξιον θαυμασμού και συγκινήσεως βλέποντας το βράδυ εκείνο της έντασης, τα φορτηγά του Ν.Σ., ολονύκτια να πηγαινοέρχονται στο Ναύσταθμο με βοή και ταχύτητα, χωρίς φρένα η και χωρίς φώτα, γεμάτα πυρομαχικά η και καύσιμα από τους ναύτες του Ν.Σ. -που άλλοτε τεμπελιάζανε και άλλοτε κοιμόντουσαν στις βάρδιες η και την κοπανούσανε ακόμη,- με σβελτάδα, επιδεξιότητα και άκαμπτο φρόνημα κούρασης ψυχής και σώματος. Διαταχθήκανε να μεταφέρουν ολονύκτια πυρομαχικά, υλικά και καύσιμα για την ανάληψη πλήρης επιχειρησιακής ετοιμότητας απόπλου της φρεγάτας ΑΙΓΑΙΟΝ που διέκόψε τις εργασίες επισκευής ΠΕΑΚ για να αποπλεύσει στις 0300 την 31 ΙΑΝ 1996, «ανοίγοντας» τα σχέδια επιχειρήσεων που είχαν διαταχθεί και να ενσωματωθεί στή θέση «ακροβολισμού». Άξιον Θαυμασμού αποτελεί το γεγονός ότι παρά την απειλή του πολέμου οι άνδρες Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί, και στρατευμένοι, κατόπιν πολεμικής ανακλήσεως επιστρέφανε στα πλοία του στόλου, όσο γρηγορότερα μπορούσαν, με οποιοδήποτε μέσον, άλλοι δακρυσμένοι και άλλοι χαρούμενοι, προφέροντας στα χείλη τους και στην καρδιά τους το «πόλεμος, πόλεμος, θα τους τσακίσουμε…» και βέβαια όχι από μίσος ούτε από εκδικητικότητα, αλλά από αγανάκτηση και ενθουσιασμό, από περηφάνια και λεβεντιά, γιατί ο Έλληνας δεν θέλει να αδικεί, αλλά δεν επιτρέπει και την αδικία, ούτε για σπιθαμή γής αλλά ούτε και για απομακρυσμένο άγονο κατσάβραχο της θάλασσας. Το θαυμαστό είναι ότι κανείς δεν απουσίασε, κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε, κανείς δεν δείλιασε, αλλά πληροφορήθηκα ακόμη ότι και κάποιοι που είχανε αναρρωτική άδεια για διάφορες ελαφρές ασθένειες, δώσανε το πολεμικό παρόν στο πολεμικό σάλπισμα, και προκαλέσανε τον θαυμασμό και τη ρίγη συγκινήσεως των ανωτέρων τους. Άλλοι πάλι διακόψανε από μόνοι τους τις κανονικές άδειές τους και επιστρέφανε στην υπηρεσία τους από τον τόπο των διακοπών τους, πρίν ακόμη φτάσει η διαταγή της ανάκλησής τους. Τούτη η πύρωση της καρδιάς και η ανάφλεξη της λεβεντιάς, δεν οφείλονταν σε έκρηξη παρορμιτισμού η και άγονου επιφανειακού ενθουσιασμού, αλλά στην χρόνια θρασύδειλη τακτική παραβιάσεων και ενοχλήσεων των Τούρκων στο Αιγαίο, είτε με σκάφη θαλασσίων ερευνών, είτε με ακταιωρούς, είτε με τους θρασύδειλους ψαράδες τους, αλλά και με τα μαχητικά τους ακόμη τα οποία τα ζούσαμε χρόνια «στο πετσί μας», με αγανάκτηση και αποστροφή και δεν τα ανεχόμαστε, διότι για μας είναι υποχώρηση και παράδοση Εθνικών δικαιωμάτων και ιδανικών στους Τούρκους· και πάντοτε αναρωτιόμασταν πότε θα έρθει η ώρα, να τους δείξουμε ότι είμαστε άξιοι απόγονοι των εθνομαρτύρων πατέρων μας του Μιαούλη, του Κουντουριώτη, του Κανάρη και όλων των αγνώστων αφανών Ελλήνων ηρώων μας. Διότι θαυμαστή παράδοση ανδρείας και λεβεντιάς κουβαλάμε και δεν είναι τυχαίο γεγονός που κάθε πολεμικό πλοίο, φέρει όνομα λαμπρής ιστορίας, νίκης, θυσίας, πατριωτισμού και ηρωισμού, και τούτο αποτελεί ξεχείλισμα ιστορίας ξεχείλισμα ανδρείας, υπέρβαση λεβεντιάς διότι πάντοτε οι «μια φούχτα Έλληνες» με την Πίστη τους σε Αληθινό Θεό κάνανε το θαύμα, το απίστευτο, το αναπάντεχο, θαύμα μόνο για εκείνους βέβαια που είναι ορθολογιστές και μετράνε τις αξίες και τις δυνάμεις με τα νούμερα και τους εξοπλισμούς και όχι με την παλικαριά το ανδρείο φρόνημα και την ελεύθερη ψυχή που αψηφά, περι! γελά αλλά και κοροϊδεύει και τον ίδιο το θάνατο.
Μετά τον απόπλου των πλοίων και την έξοδό τους από την Ψυτάλλεια, ο Εθνικός μας Ύμνος ηχούσε από τα μεγάφωνα, όπου τον υποδεχόμασταν με ρίγη συγκινήσεως και δάκρυα χαράς και με χαμόγελο στα πρόσωπά μας, αλλά και κάποιοι με σιγανή φωνή και μεγάλη κατάνυξη ψάλανε το «Υπερμάχω Στρατηγό τα νικητήρια…» προς την Προστάτιδα Παναγία μας, που πάντοτε υπερασπιζόταν την Ελλάδα μας. Μετά αυτού πολεμικός συναγερμός στα μεγάφωνα και όλοι στις θέσεις τους με εγρήγορση, με συγκίνηση, με καρδιοχτύπι αλλά και νηφαλιότητα και καθαρό μυαλό, χαμογελαστοί και λεβέντες, επεξεργαζόμασταν όλες τις πληροφορίες και τις εξελίξεις όλες τις υποκλοπές και το εξελισσόμενο σχέδιο δράσης. Το πολεμικό σήμα που «πέρασε» από την Κ-11 του Γ.Ε.Ν. με την ευχή του ΑΓΕΝ και την προσδοκία να φανούμε αντάξιοι της ένδοξης ιστορίας του Π.Ν. καθώς και την ευχή για την Βοήθεια του Θεού στις εξελισσόμενες επιχειρήσεις, μάς έφερε δάκρυα, τρέμουλο στα πόδια, ρίγος πατριωτισμού, λεβεντιά, Χάρη Θεού, αλλά και αγανάκτηση και αποστροφή για το Τούρκικο θράσος. Ήμασταν πλέον σίγουροι ότι πάμε για πόλεμο, γνωρίζαμε ότι γράφαμε ιστορία, αλλά το ηθικό των ανδρών γινόταν ακόμη πιο υψηλό και ακόμη πιό άκαμπτο. Τούτες οι στιγμές ήτανε φοβερές και θαυμαστές διότι ώρες ολόκληρες παραμέναμε πανφυλακή στις θέσεις συναγερμού, ακούραστα χωρίς διόλου ραθυμία και τεμπελιά. Αλλά και οι τεμπέληδες οι ναύτες και οι «κοπανατζήδες του καφέ και του τσιγάρου», οι μέχρι πρότινος αδιάφοροι για τα πολεμικά συστήματα και τις τακτικές πολέμου, παρέδωσαν όλον τον εαυτόν τους ως «θυσία ευάρεστη» ενώπιον Θεού και Έθνους στο πολεμικό κάλεσμα της Πατρίδας μας και με συνοπτικές διαδικασίες ενημερώνονταν στα οποιοδήποτε πόστα τους, είτε πύργο πυροβόλων, είτε Κέντρο Παρακολούθησης Μάχης, είτε Οπτήρες στη Γέφυρα, είτε Μηχανικοί στα Μηχανοστάσια, αλλά και στο Μαγειρείο ακόμη η βάρδια και η προσφορά γινόταν με σβελτάδα, με παλικαριά, με μεγάλη κατάνυξη και Ύμνους προς την Παναγία μας και την Ελλάδα μας. Η γεμάτη ρίγη, ζωηρή, κοφτή, παλικαρίσια αναφορά των στόχων, πρόδιδε τα σκιρτήματα της καρδιάς τους, πρόδιδε την θέλησή τους να βοηθήσουν όσο καλύτερα μπορούσαν το έργο του πλοίου. Το άξιον θαυμασμού, που μέχρι το επόμενο πρωί, όσα τα πληρώματα σε θέσεις πολεμικού συναγερμού, ήταν με ξηρά τροφή και ακούραστα, παρά την ολονύκτια αγρυπνία και αν για οποιονδήποτε υπήρχε λόγος να «κατέβει για λίγο από το πόστο του για λόγους ανθρώπινης φύσεως», η επαναφορά του ήτανε αστραπιαία και αποφασιστική. Παγερές οι νύχτες εκείνες του χειμώνα, αλλά δεν μας άγγιξε το κρύο, ούτε η αϋπνία, ούτε η πείνα, ούτε η απουσία από τα σπίτια μας, ούτε οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες· παρά μόνο η προδοσία για την υποστολή της σημαίας μας στα Ίμια, η προδοσία για την «λάθος τακτική των Ο.Υ.Κ.» η προδοσία για την παράδοση δικαιωμάτων στους Τούρκους, η προδοσία για τίς αμφισβητούμενες πλέον «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και στις βραχονησίδες· που μπορεί να είναι ακατοίκητες, αλλά όχι αχώριστες από την λαμπρή ιστορία μας, διότι χύθηκε πολύ δάκρυ και πολύ αίμα από τους αδελφούς μας και πατέρες μας Εθνομάρτυρες, για να είναι σήμερα Ελληνικά και Ελεύθερα.
Πληροφορούμασταν από τα τακτικά δίκτυα επικοινωνιών την τακτική κατάσταση και διαπιστώναμε ότι είχαμε το τακτικό πλεονέκτημα αιφνιδιασμού στο Αιγαίο, αφού η βόρεια ομάδα κρούσεως είχε στοχοποιήση την βόρεια ομάδα των Τούρκικων Α/Τ που κινούνταν προς τα Νότια. Μάταια περιμέναμε να δοθεί εντολή από το δίκτυο για βολή των βλημάτων και καταστροφή της βόρειας ομάδας. Εμείς ως ομάδα Α/Γ κινηθήκαμε νότια Ύδρας και περιμέναμε διαταγή για πλεύση, σύμφωνα με το σχέδιο «Ε», για επιβίβαση και μεταφορά πεζοναυτών, σε περιοχή για ανακατάληψη ΝήσοÏ! … από τις Τούρκικες δυνάμεις. Η νότια ομάδα κρούσεως κινήθηκε προς τα Ιμια όπου είχε ανακτήσει πλήρη τακτική εικόνα και πλήρη στοχοποίηση και μετά αυτού, έτοιμοι για βολή βλήματος. Κάποια μικρότερα σκάφη, πυραυλάκατες, κανονιοφόροι, περιπολικά, είχανε αναπτύξει περιπολία γύρω από τα Ιμια επειδή υπήρχε η πληροφορία για πιθανή απόβαση Τούρκων κομάντο στις βραχονησίδες. Μέσα στο κρύο και στη νύχτα, ώρες ατέλειωτες, αγήματα οπλισμένα ναυτών και υπαξιωματικών, παραμένανε με τα παγωμένα G3 και με το χέρι στην σκανδάλη στα ρέλια των πλοίων για οπουδήποτε απαιτηθεί να ρίξουν.
Κάποια στιγμή μέσα στην προχωρημένη νύχτα, και ενώ εκτελούσα καθήκοντα Αξιωματικού Φυλακής Γέφυρας, ο Κυβερνήτης του πλοίου, με πλησίασε ιδιαιτέρως και με σπασμένη, ραγισμένη φωνή, μπορεί και με δάκρυα, -δεν είδα λόγω απουσίας φωτισμού,- μού είπε· «Μαρίνο..…μας πήραν το νησί.....», και χάθηκε από μπροστά μου γρήγορα, βγαίνοντας στην δεξιά βαρδιόλα… προφανώς να μείνει μόνος. Αστραπιαία κρύος ιδρώτας με έλουσε και με διαπέρασε ρίγος σε όλο μου το σώμα, ταυτόχρονα ένα βουβό κλάμα με αναφιλητά, με ανάγκασε να τραβηχτώ προς τα πίσω, στη σκοτεινή γέφυρα του πλοίου για να μην με δούνε, να μην με καταλάβουν. Κάλυψα το πρόσωπό μου με τα χέρια μου και έκλαιγα, έκλαιγα, έκλαιγα, γοερά και με αναφιλητά. Τα πόδια μου τρεμάμενα, οχι από φόβο αλλά από το πνίξιμο της αγανάκτησης, της αδικίας της κατάντιας και της ντροπής, πώς μέσα από τα χέρια μας, πήραν το νησί... Δεν το είπα σε κανέναν φοβούμενος την «πτώση» του υψηλού ηθικού. Μαθεύτηκε όμως λίγο αργότερα…
Δεν θυμάμαι μετά πόση ώρα με ενημερώσανε για την πτώση του Ε/Π Π.Ν.21 άλλοι λέγανε ότι μας το ρίξανε, άλλοι ατύχημα, όλοι προσπαθούσαμε να καταλάβουμε από την ακρόαση των δικτύων την κατάσταση που επικρατούσε και τις πιθανές εκδοχές. Αισθανόμασταν την ευθύνη και την αγωνία όλων των Ελλήνων στο «πετσί μας», αισθανόμασταν την αγωνία, το καρδιοχτύπι, τα δάκρυα αλλά και το πείσμα και την απογοήτευση· και οι σκέψεις δεν αφήνανε περιθώρια ούτε για χαλάρωση ούτε για ψυχική ξεκούραση.
Κάποια στιγμή κοντά στις πρώτες πρωινές ώρες, δόθηκε απομάκρυνση όλων των αγημάτων από τις βραχονησίδες με την ταυτόχρονη διαταγή για υποστολή της Ένδοξης Ελληνικής Σημαίας από την Ελληνική Βραχονησίδα .Ήταν τόσο απίστευτο το άκουσμα στο δίκτυο, που οι τακτικοί διοικητές και κυβερνήτες πλοίων ζητούσαν ξανά την επιβεβαίωση και την αξιοπιστία της πηγής και της διαταγής από το δίκτυο. Μείναμε άφωνοι, μείναμε εκστατικοί, σαστισμένοι, παγωμένοι, απορημένοι, προδομένοι, ντροπιασμένοι, απίστευτη η εξέλιξη, απίστευτη υποχώρηση και αμφισβήτ! ηση των Ελληνικών αιματοβαμμένων βραχονησίδων. Μονομιάς σκύψαμε το κεφάλι ντροπιασμένοι, και άκρα σιωπή ξεκίνησε από το φωνητικά δίκτυα και απλώθηκε στις γέφυρες των πλοίων, στα Κ.Π.Μ., στα Καρρέ Αξιωματικών, Υπαξιωματικών, στην τραπεζαρία Πληρώματος. Δεν μας άγγιξε η κούραση της αϋπνίας και μας «τσάκισε» μονομιάς η προδοσία της παράδοσης Ελληνικής γης στους Τούρκους. Δεν μας άγγιξε το ότι πηγαίναμε για πόλεμο, και μας «γκρέμισε» η προδοσία από τους «ηγέτες» μας. Δεν μας άγγιξε η παγωνιά της νύχτας και η υπερένταση και μας «ισοπέδωσε» μονομιάς η προδοσία της υποστολής της Ένδοξης Ελληνικής Σημαίας. Αστραπιαία, ασήκωτο βάρος πλάκωσε τις ψυχές μας, τις καρδιές, τις συνειδήσεις μας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά και έντονα το ξημέρωμα εκείνης της ημέρας· ήτανε έντονα γκρίζο, βαθύ νεφελώδες, χωρίς ήλιο, η θλίψη απλωνότανε παντού στη φύση, στα δέντρα στα πουλιά. Όλοι οι άνδρες του Π.Ν. ήμασταν σκυθρωποί, αμίλητοι, μελαγχολικοί, ντροπιασμένοι, ήτανε μία Μεγάλη Παρασκευή του Έθνους και της Ιστορίας μας. Ήμασταν σταυρωμένοι και εγκλωβισμένοι στην προδοσία. Δεν σκεφτόμασταν ποίοι φταίνε, ποι! οι μας «πουλήσανε», παρά μόνο την ντροπή και την αγανάκτηση. Καμαρώναμε στο παρελθόν ότι το Π.Ν. δεν είχε ποτέ υποστείλει την Ένδοξη Σημαία του, αλλά το πράξαμε τότε. Αισθανόμασταν ότι προδώσαμε την Ελλάδα, το Έθνος μας τους Ήρωες εθνομάρτυρές μας.
Μετά τόσα χρόνια έχοντας καταλαγιάσει τα συναισθήματα, οι σκέψεις, οι εντάσεις, αισθάνομαι περήφανος που με αξίωσε ο Θεός να είμαι Έλληνας και Χριστιανός και που συμμετείχα στην πολεμική επιχείρηση στα Ιμια, όπου ήμασταν αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε την Πατρίδα μας. Εκείνα τα «σπασίματα της καρδιάς μας» αποδειχθήκανε κατά πολύ ανώτερα από όλη τη χλιδή του κόσμου τούτου, διότι υπηρετήσαμε ύψιστα, αθάνατα, αιώνια ιδανικά και ιδεώδη Αληθούς Πίστεως, Πατρίδος, παραδόσεως και λαμπρής ιστορίας. Εκείνα τα «σπασίματα της καρδιάς μας» της νύχτας εκείνης, μας κάνανε ανδρειότερους, γενναιότερους, δυνατότερους, ανίκητους, πιο ελεύθερους, πιο τολμηρούς, να αψηφούμε το θάνατο και να χαιρόμαστε την Ζωή. Αντιληφθήκαμε την ΑΞΙΑ της «ισχύς εν τη ενώσει» και ακόμα σε τέτοιες στιγμές παραμερίζονται τα ανθρώπινα πάθη, οι μεταξύ μας έχθρες και αντιπάθειες και γινόμαστε γροθιά μπρος στην Τούρκικη θρασυδειλία. Ήμασταν έτοιμη για τόν υπέρτατο σκοπό της ύπαρξής μας, δηλαδή της θυσίας τής ζωή μας, για τις οικογένειές μας, για τις οικογένειες όλων των Ελλήνων, για «τα ιερά και τα όσιά μας» ! και για τούτο θεωρούμαστε «τῃ προαίρεση Εθνομάρτυρες», εφόσον κρινόμαστε σύμφωνα με την προαίρεση της καρδιάς μας και όχι σύμφωνα με την έκβαση της πράξεως. Αισθάνομαι περήφανος που ο Θεός μού έδωσε τις αληθινές αξίες του Έλληνα, Αληθινή Πίστη, αξιοπρέπεια και συνείδηση, επίγνωση της αποστολής μου και ανδρείο φρόνημα, ακεραιότητα ήθους και αξιοπρέπεια, αθάνατες αξίες «θρεμμένες με το αντρειωμένο γάλα της παράδοσης και της ανδρειοσύνης»Κόντογλου που μας καθιστούν μοναδικούς στον κόσμο για την λεβεντιά μας και τον ηρωισμό μας. Αισθάνομαι περήφανος που μέσα από την υπηρεσία μου στην Πατρίδα μου, γνώρισα ότι η αξία του ανθρώπου δεν έγκειται στην οικονομική επιφάνεια, στους τίτλους ευγενείας και στο αξίωμα, αλλά στο ήθος στην ακεραιότητα χαρακτήρα και στην λεβεντιά, βασικά και παραδοσιακά χαρακτηριστικά των προγόνων μας των Ελλήνων, σε εκείνους που χαρακτηριστήκανε ήρωες και που πολεμήσανε και υποτάξανε τον θαυμασμό και την παραδοχή όλου του κόσμου. Δικαίως ο Πρωθυπουργός UΚ Τsortsil όρισε ότι ¨οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες¨. Τέλος αισθάνομαι περήφανος που κατάλαβα ότι πολλοί ήταν εκείνοι οι μορφωμένοι ηγέτες που προδώσανε όλα τα ιδανικά τους για προσωπικές φιλοδοξίες και κακές σκοπιμότητες και καταντήσανε να ξεφτιλίζονται, να κατακρίνονται και να κολάζονται αιώνια στις συνειδήσεις του κόσμου και στην ιστορία. Πολλοί ήταν και εκείνοι οι αγράμματοι ανώνυμοι, που με την λεβεντιά τους και την αυτοθυσία τους, λαμπρύνανε το Έθνος μας στους απελευθερωτικούς αγώνες και μας χαρίσανε την σημερινή ελεύθερη Ελλάδα και αναπαύονται δικαιωμένοι, απολαμβάνοντας τιμές και δόξες από όλους τους Έλληνες σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου και της ιστορίας.
Τούτη η κατάθεση ψυχής, αποτελεί χρέος, φόρος τιμής, αγάπης και αφοσίωσης απέναντι στην Ελλάδα μας, απέναντι στους Ήρωες που θυσιαστήκανε μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός τους, για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι.
Τούτη η κατάθεση καρδιάς αποτελεί φόρος τιμής και απέναντι σε όλους τους νεοέλληνες που αγωνιούν για την ιστορία της και εργάζονται με τον δικό τους τρόπο να διατηρηθεί η φλόγα του ανδρειωμένου Έλληνα και να διαδοθεί παντού το μήνυμα της λεβεντιάς, της αρετής, αλλά και της τόλμης, για την αληθινή ελευθερία".

το τελευταίο προπύργιο αντίστασης έπεσε !

Την υπόθεση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης κρατούσαν στα χέρια τους οι Ιρλανδοί ψηφοφόροι, που ψήφισαν χθες για δεύτερη φορά για να εγκρίνουν τη Συνθήκη της Λισσαβώνας. Η Συνθήκη της Λισσαβώνας προβλέπει τη δημιουργία αξιώματος προέδρου της Ε. Ε., με θητεία δυόμισι ετών, αντί του σημερινού συστήματος κυλιόμενης εξάμηνης προεδρίας.
Επιβολή συστήματος «διπλής πλειοψηφίας», με 55% των κρατών-μελών ή ποσοστό 65% του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Το δικαίωμα εθνικού βέτο θα καταργηθεί σε συγκεκριμένους τομείς.
Και πολλοί Ιρλανδοί, οπαδοί του «όχι» τον περασμένο χρόνο, αναζητούν σήμερα την προστασία της Ευρώπης. «Χωρίς τα χρήματα της Ευρώπης θα είχαμε βυθιστεί στον Ατλαντικό», λέει ο Μάικλ, ένας 47χρονος αγρότης. Η άποψη που συμμερίζονται πολλοί συμπατριώτες του πλέον είναι ότι εάν η χώρα τους δεν ήταν μέλος της Ευρώπης και της ευρωζώνης «η μόνη διαφορά ανάμεσα στην Ιρλανδία και την Ισλανδία θα ήταν ένα μόνο γράμμα».

Η Ε.Ε προκειμένου να εξασφαλίσει το "ΝΑΙ" γέμισε τα ταμεία της χώρας με ευρώ. Ετσι εξαγόρασαν την συνείδηση των Ιρλανδών οι οποίοι είναι ευαισθητοποιημένοι στο θέμα των αμβλώσεων και είναι η μόνη χώρα μαζί με την Πολωνία και την Μάλτα που σέβεται και δεν σκοτώνει τα παιδιά της .

Ετσι ανοίγει τώρα ο δρόμος για ένα νέο τύπου διακυβέρνησης της Ε.Ε με ένα πρόεδρο και απονευρωμένα τα ευρωπαϊκά έθνη αφού τους αφαιρείται το δικάιωμα του βέτο !

Προχωράει ολοταχώς το σχέδιο για μια παγκόσμια κυβέρνηση με την επικράτηση της συνθήκης της Λισσαβώνας !!

Μηδέν στο πηλήκιο

Tου Χρήστου Γιανναρά

Ναι, το είπε ο ανελλήνιστος: «Και τι κατάφεραν οι αντίπαλοί μας; Μηδέν στο πηλήκιο»!

Υπήρξε υπουργός Παιδείας, υπουργός Εξωτερικών, ετοιμάζεται να είναι αυριανός πρωθυπουργός των Ελλήνων. Και δεν ξέρει να ξεχωρίσει το «πηλίκον» (αποτέλεσμα της διαίρεσης δύο αριθμών) από το «πηλήκιο» (στρατιωτικό κάλυμμα της κεφαλής).

Η Ελλάδα δεν είναι ούτε γεωγραφία ούτε Ιστορία αλλοτριωμένη σε ιδεολόγημα. Είναι στάση ζωής και νόημα ζωής σαρκωμένα και τα δύο στη γλώσσα. Οσο υπήρχαν Ελληνες, πρώτη ανάγκη είχαν: «Ελευθερία και γλώσσα» (Σολωμός). Ελευθερία είναι η κατακτημένη ετερότητα, η ανάγκη να είσαι ο εαυτός σου, να αυτοκαθορίζεσαι, όχι να σε διαφεντεύουν άλλοι. Και η γλώσσα σαρκώνει την ετερότητα, καθιστά τον αυτοκαθορισμό κοινή, κοινωνούμενη πράξη.

Ο ανελλήνιστος πολιτικός αρχηγός δεν ξέρει να ξεχωρίσει το «πηλίκον» από το «πηλήκιο». Πώς να εμπιστευθούμε ότι καταλαβαίνει πού βρίσκονται τα γλωσσικά σύνορα της ελληνικής ετερότητας: ποια η διαφορά (βιωματικού φορτίου αιώνων) ανάμεσα στην «κοινωνία» και στη «societas», στη «δημοκρατία» και στη «respublica», στον «λόγο» και στη «ratio», στην «αλήθεια» και στη «veritas», στο «πρόσωπο» και στην «persona», στον «νόμο» και στη «lex».

Και αν στις διαφορές αυτές δεν έχει ριζωμένα παιδικά βιώματα πατρίδας, τι θα υπερασπίσει σαν πρωθυπουργός; Το ακαθάριστο εθνικό προϊόν και την κατά κεφαλήν καταναλωτική ευχέρεια; Αλλά τότε ας δικτυωθεί καλύτερα η οικογένειά του να τον κάνει πρωθυπουργό σε κράτος με γλώσσα (και συνείδηση) δίχως ετερότητα - σε κανένα Βέλγιο ή Λουξεμβούργο.
Οι επερχόμενες εκλογές, στις 4 Οκτωβρίου 2009, θυμίζουν κάτι από τις αποφράδες εκείνες του Νοεμβρίου 1920, τότε που οι Ελληνες, ασυλλόγιστα και φανατισμένα, όδευαν προς τη συμφορά. Σαν οσμή και τώρα στην ατμόσφαιρα η ανατριχίλα από το κακό που συνοδεύει πάντα την αλογία και την τυφλότητα. Και μάλιστα χωρίς να υπάρχει σήμερα αμφιλεγόμενος ηγέτης, δίλημμα για τον λαό. Μια παράδοση στόχων αλήθειας και ποιότητας ζωής τρεισήμισι χιλιάδων χρόνων παραδίνεται (από αμηχανία, αγανάκτηση ή απερισκεψία) στα χέρια ενός ανθρώπου που δεν ξέρει να ξεχωρίσει το «πηλίκον» από το «πηλήκιο».
Δεν φταίει που είναι ανελλήνιστος ο μεθοδικά κατασκευασμένος «ηγέτης». Δεν είχε παιδικά βιώματα πατρίδας στην Ελλάδα ούτε γλώσσα μητρική τα ελληνικά. Το κρίμα και η ιστορική ευθύνη είναι των παραιτημένων από τη σκέψη και την κρίση τους ψηφοφόρων. Ο ίδιος απέδειξε απροσχημάτιστα πόσο έτοιμος είναι να απεμπολήσει κοιτίδες της ελληνικής πρότασης πολιτισμού, όταν προπαγάνδιζε, δίχως αιδώ ή λύπη, την εξωφρενική πλεκτάνη του Σχεδίου Ανάν για την Κύπρο. ΄Η, πριν από λίγες μέρες, με τις δηλώσεις του εκπροσώπου του για το Σκοπιανό.
Στην προεκλογική του εκστρατεία μιλάει μόνο για λεφτά, πώς θα μπουκώσει τον Ελλαδίτη της παρακμής με ψευδαισθητική ευζωία. Ούτε λέξη για τις τουρκικές έμπρακτες (καθημερινής βίας) απαιτήσεις κυριαρχίας στο Αιγαίο, για τα πολιτικά καμώματα του «κομμουνιστή» (αλλά νατοϊκής ποδηγέτησης) προέδρου της Κύπρου να νεκραναστήσει, μαζί με τον Ταλάτ, την εκτρωματική πανουργία του Ανάν. Ούτε σχολίασε ποτέ (όπως και κανένας Ελλαδίτης πολιτικός) τον προγραμματικό αφελληνισμό της παιδείας και των θεσμών στην Κύπρο από το καθεστώς Χριστόφια.
Το ορθολογικό συμπέρασμα είναι αδυσώπητο: Η ελληνικότητα της Κύπρου, η ελληνικότητα του ονόματος Μακεδονία αφήνουν παγερά αδιάφορο τον αυριανό πρωθυπουργό της Ελλάδας. Τι φυσικότερο να τον αφήνει αδιάφορο και η ελληνικότητα του Αιγαίου, της Θράκης, του Καστελλόριζου, της Λήμνου, της Μυτιλήνης. Με ανελλήνιστη ηγεσία, βουβή και άλαλη για τα εθνικά θέματα, ο ορθολογισμός μεταγγίζει τον φόβο της σαφέστατα επαπειλούμενης συμφοράς.
Γι' αυτό και οι επερχόμενες εκλογές θυμίζουν κάτι από τις αποφράδες εκείνες του 1920, έχουν μια πρόγευση φόβου προσφυγιάς, ξεριζωμού, ίσως αίματος. Τα σημάδια της πολιτικής «σταδιοδρομίας», ώς τώρα, του γλωσσικά ανελλήνιστου μάλλον βεβαιώνουν ότι, αν γίνει πρωθυπουργός, η «λύση» του Κυπριακού, του Σκοπιανού, της μοιρασιάς του Αιγαίου θα επιβληθεί μέσα σε εβδομάδες ή ελάχιστους μήνες. Ομως Θρακιώτες, Καστελλοριζιοί, Μυτιληνιοί, μέσα στο περίπου 40% των Ελλαδιτών ψηφοφόρων, χοροπηδάνε, με πράσινες σημαιούλες, κάτω από το μπαλκόνι του ξενότροπου κομματάρχη διαδηλώνοντας την ίδια εκείνη επιλογή του 1920: «Μικράν Ελλάδα», συρρικνωμένη, και ούτε λόγος για «έντιμον» - σήμερα τη θέλουμε «πάροχον καταναλωτικής ευχέρειας».
Εναλλακτική λύση; Μα είναι φανερό πως δεν υπάρχει, ο ανελλήνιστος δεν έχει αντίπαλο. Η «Νέα Δημοκρατία» έχει τελειώσει πολιτικά, ήταν είκοσι χρόνια ανύπαρκτη ως αντιπολίτευση και πέντε χρόνια ανύπαρκτη ως κυβέρνηση. Σίγουρα δεν μπερδεύει το «πηλίκον» με το «πηλήκιο», αλλά έχει πια αποδείξει, επί είκοσι έξι χρόνια, ότι είναι το ίδιο ή και πιο θεαματικά ανελλήνιστη: στα μπλα-μπλα που με στόμφο εκφέρει και στα αυτοκτονικής ατολμίας διαχειριστικά της ενεργήματα. Δεν πιστεύει αυτό το κόμμα σε τίποτα, το μόνο που ήθελε, και προσπάθησε υστερικά, ήταν να γίνει ΠΑΣΟΚ. Και δεν τα κατάφερε. Αποδείχτηκε, εκτός από εξωφρενικά ανίκανη, και ανήκεστα φαύλη.
Μένει ακόμα μία εβδομάδα ώς τις εκλογές. Η πορεία της χώρας είναι προδιαγεγραμμένη, όσοι οσφραίνονται τα επερχόμενα νιώθουν ανήμποροι να αναχαιτίσουν την αλογία. Για την εξαφάνιση των «εθνικών» θεμάτων και της άμυνας από την προεκλογική ατζέντα θα μπορούσε να έχει υπάρξει κάποια παρήγορη παρέμβαση (συμβολική αντίσταση συλλογικής αξιοπρέπειας) της Ακαδημίας Αθηνών, της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Εχει μάλλον χαθεί η επίγνωση ότι μπροστάρηδες στην κοινωνία δεν μπορεί να είναι μόνο οι ανυπόληπτοι επαγγελματίες της εξουσιαστικής μονομανίας και ιδιοτέλειας.
Τουλάχιστον, στην εβδομάδα που απομένει, ας μπορούσε να εμφανιστεί ένας τίμιος και ανυστερόβουλος «εκλογολόγος» από αυτούς που σπουδάζουν την σε βάρος μας πανουργία των εκλογικών νόμων, να μας συμβουλέψει: Ποια είναι η αποτελεσματικότερη οδός για να αποτραπεί η αυτοδυναμία του ανελλήνιστου: Η αποχή; Η υπερψήφιση εξωκοινοβουλευτικών κομματιδίων «της πλάκας»; Το λευκό; Το άκυρο;
Στη δεκαετία του 1950 ή '60, αν ένας πολιτικός μιλούσε για «μηδέν στο πηλήκιο» θα είχε τελειώσει αυθημερόν την καριέρα του μέσα στον γενικό καγχασμό. Η γλωσσική ευαισθησία ήταν τέτοια, που επέτρεπε στο χιούμορ του Μποστ να λειτουργεί καθολικά στην ελληνική κοινωνία και να σπάζει κόκαλα. Σήμερα, μια σατυρική ιδιοφυΐα με τη γλώσσα του Μποστ δεν θα προκαλούσε ούτε μειδίαμα. Μέσα σε πενήντα χρόνια οι Ελληνες ξεριζώθηκαν μεθοδικά από τη συνέχεια της γλώσσας τους, από την κοινή σάρκα και κοινωνούμενη πράξη του αυτοκαθορισμού τους, της ετερότητάς τους.
Αυτή η απώλεια φαίνεται πως πρέπει να μετρηθεί και με εδαφική συρρίκνωση. Το ιστορικό τέλος ιστορικών λαών πάντοτε εντοπίζεται και χαρτογραφημένο.

Θαύμα στη Μονή Αγίου Εφραίμ και πυρκαγιές στην Αθήνα-2009

Λίγο πριν από τις πέντε τα ξημερώματα της Δευτέρας εκκενώθηκε η Μονή του Αγίου Εφραίμ αφού οι φλόγες έφτασαν στους τοίχους του μοναστηριού. Την τελευταία στιγμή η φορά του ανέμου άλλαξε και το μέτωπο φωτιάς απομακρύνθηκε από το μοναστήρι. Η εκδοχή για θαύμα ενισχύεται από το γεγονός ότι Κύπριος εθελοντής ανακάλυψε στις στάχτες που άφησε πίσω της η πυρκαγιά, κοντά στη Μονή, μια εικόνα του Αγίου Εφραίμ, η οποία έμεινε άθικτη από τις πύρινες φλόγες.

ΚΥΠΡΙΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ

Βρήκε εικόνα του Αγίου Εφραίμ ανέγγιχτη στις στάχτες

Πιο ισχυρή από τους δυνατούς ανέμους που έπνεαν τη Δευτέρα στην περιοχή της Μονής του Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη, δυσχεραίνοντας το έργο των πυροσβεστών που πάλευαν με τις φλόγες που μαίνονταν ανεξέλεγκτες στην περιοχή, αποδείχθηκε η χάρη του ομώνυμου Αγίου. Αυτό υποστηρίζουν οι πιστοί, οι οποίοι βρέθηκαν χθες επιτόπου για να προσκυνήσουν για ακόμα μια φορά και να προσευχηθούν στον Άγιο, ο οποίος είναι πασίγνωστος στους βαθιά θρησκευόμενους για διάφορα γεγονότα που συνέβησαν σε αρκετούς ανθρώπους οι οποίοι τα αποδίδουν σε θαύμα. Το ίδιο όμως πιστεύουν και για το γεγονός ότι οι φλόγες που τύλιξαν την περιοχή τη Δευτέρα, δεν άγγιξαν ούτε στο ελάχιστο το μοναστήρι. Μάλιστα, αυτό παραδέχεται και η κυπριακή αποστολή, τα μέλη της οποίας ήταν παρόντα και προσπαθούσαν να κατασβέσουν το μέτωπο φωτιάς. Ενώ οι αδηφάγες φλόγες είχαν φθάσει σχεδόν τους τοίχους της Μονής, η φορά του ανέμου άλλαξε και το μέτωπο φωτιάς απομακρύνθηκε από το Μοναστήρι! Η φωτιά είχε σταματήσει λίγα μέτρα από το Μοναστήρι.
Αυτό αποδίδεται σε θαύμα, εκδοχή που ενισχύεται από το γεγονός ότι Κύπριος εθελοντής που βρέθηκε στην περιοχή για να βοηθήσει στις προσπάθειες κατάσβεσης της πυρκαγιάς, βρήκε ανάμεσα σε στάχτες μια εικόνα του Αγίου Εφραίμ, που έμεινε σχεδόν άθικτη. Όπως μετέδωσε από την περιοχή ο
δημοσιογράφος του ΣΙΓΜΑ, Παναγιώτης Δημόπουλος, σε ανταπόκρισή του στο «Ράδιο Πρώτο», η εικόνα είχε διαβρωθεί από τη θερμότητα χωρίς όμως να αλλοιωθεί.

ΤΑ "ΕΝΝΙΑΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ", Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ!!!

Εορτάζουμε αυτές τις ημέρες τα Εννιάμερα της Παναγιάς , την απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και χιλιάδες κόσμου συρρέουν στη Χάρη της, όπως γίνεται στη Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης, όπου θησαυρίζεται η θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης.

Ανεξίτηλη μένει στη μνήμη η εορτή της το 2000, όταν στο κήρυγμα της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, εν μέσω Αρχιερέων, Στρατιωτικών, Αστυνομικών και Λιμενικών Αρχών, εν μέσω χιλιάδων προσκυνητών, ο ευσεβέστατος Ιερέας έκανε τον κόσμο να κρατήσει την αναπνοή του, όταν δημόσια, με φωνή γεμάτη συγκίνηση, ιστόρησε ένα μέγα θαύμα! Μόλις το είχε πληροφορηθεί από το ʼγιον Όρος όπως είχε πει…

Ποιο ήταν αυτό το θαύμα; Ας το διηγηθούμε όπως το φανέρωσε ο Ιερέας δημόσια. Αλλά θα προσθέσουμε πρώτα το κλίμα της εποχής και όλες τις άλλες πληροφορίες, για να θυμηθούμε και να κατανοήσουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο εκτυλίσσονταν τότε τα γεγονότα.

1999 μ.Χ.
Ήταν τότε μια εποχή μεγάλης κρίσης. Η Γιουγκοσλαβία δεχόταν την ορμητική και απάνθρωπη αεροπορική εισβολή του ΝΑΤΟ με τους ανελέητους βομβαρδισμούς αμάχων και δημοσίων έργων, ακόμα και του κτιρίου της Σερβικής Τηλεόρασης, ακόμα και της Πρεσβείας της Κίνας!!! Οι αμερικανοί χτυπούσαν επίτηδες τα περίφημα σερβικά Μετόχια, Ορθόδοξα Μοναστήρια και Εκκλησίες των Σέρβων, ακόμη και ανήμερα του Ορθόδοξου Πάσχα!!! Και ήταν διάχυτη τότε η εντύπωση μέσα στο ξέφρενο μίσος εναντίον των Ορθοδόξων, πως η Τουρκία θα έβρισκε την ευκαιρία να μας χτυπήσει, απάνω στη γενική αναμπουμπούλα και την αστάθεια.
Θυμούμαι τότε, στις αρχές του Καλοκαιριού του 1999, πως οι διορατικοί και σεβάσμιοι Γέροντες του Αγίου Όρους, ειδοποίησαν τα πνευματικά τους παιδιά να αρχίσουν νηστεία και συνεχή προσευχή, για να μην επιτρέψει ο Θεός να γίνει πόλεμος και στην Ελλάδα, διότι είχαν φαίνεται τη σχετική πνευματική πληροφορία! Να σταματήσει ο Θεός τους Τούρκους! Μεγάλο έτσι μέρος της ευσεβούς Θεσσαλονίκης, την ώρα που οι άλλοι προσπαθούσαν να κάνουν αμέριμνες διακοπές, νήστευε! Η Παναγιά! Η Παναγιά λέγανε τότε όλοι να πρεσβεύσει στο Χριστό μας, να μην αφήσει για τις αμαρτίες μας να συμβεί το κακό στην Ελλάδα…
Κύλησε το καλοκαίρι, με τα τζιπ και τα πολεμικά πλοία των "συμμάχων" να μπαινοβγαίνουν ασταμάτητα στη Θεσσαλονίκη, έφθασε η εορτή της Θεοτόκου το Δεκαπενταύγουστο, κρεμαστήκαμε όλοι στη Χάρη της και ιδίως οι άγιοι Γέροντες, για την άγια ζωή των οποίων πολλές φορές πήρε ο κόσμος παράταση…
7,6 Ρίχτερ!!!
16 Αυγούστου, 17 Αυγούστου 1999 μ.Χ. και ξαφνικά σείεται ο τόπος!!! 7,6 Ρίχτερ συγκλόνισαν την Τουρκία!!! Και οι καταστροφές ήταν τρομακτικές!!! 35.000 θύματα, 30.000 τραυματίες, μια σπουδαία ναυτική βάση του πολεμικού ναυτικού της Τουρκίας ολοσχερώς καταστραμμένη, διυλιστήρια που φλεγόταν, ο κεντρικός δρόμος Κωνσταντινούπολης - ʼγκυρας σχισμένος με αόρατο λες μαχαίρι! Κόλαση παντού! Φωνές απελπισίας! Οργή λες Θεού!
Μες στην καταστροφή εκείνη τη βιβλική, ξεχάστηκε ο φόβος του πολέμου και αμέσως η ανθρωπιά των Ελλήνων έτρεξε να βοηθήσει τους γείτονες, που τότε έπαψαν να παραβιάζουν και να απειλούν, τότε ήταν τα θύματα, ήταν συνάνθρωποι, ήταν φίλοι. Ήρθε έπειτα και ο μικρότερος σεισμός της Αθήνας και βρέθηκε ο δρόμος ή η ευκαιρία της φιλίας μετά σεισμών, που ως τώρα δεν απέδωσε ούτε το παραμικρό…
2000 μ.Χ.
Πέρασε ένας ακόμη χρόνος, με μανεκέν και τραγουδίστριες να πρωταγωνιστούν στην κατασκευασμένη "ελληνοτουρκική προσέγγιση". Ξανάρθε Καλοκαίρι, ξανάρθε δεκαπενταύγουστος, ήρθαν τα "εννιάμερα της Παναγιάς" , έφτασε ο κόσμος στη Μεγαλόχαρη της Μηχανιώνας, ήρθε και η στιγμή του κηρύγματος όπου αναπάντεχα ο Ιερέας έκανε τους χιλιάδες προσκυνητές να παγώσουν!
ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΕ Ο ΜΕΓΑΣ ΣΕΙΣΜΟΣ
Μίλησε τότε ο Ιερέας για την προστασία της Παναγιάς στο λαό μας και την Πίστη και την Αγάπη που της έχουμε και εξακολούθησε με δυο λόγια:
Ένα παράδειγμα της μεγάλης προστασίας της Θεοτόκου, είπε, είναι αυτό που έγινε πέρσι και το πληροφορήθηκα μόλις τώρα από το ʼγιο Όρος. Θυμάστε πέρσι το μεγάλο σεισμό της Τουρκίας; Ξέρετε γιατί έγινε; Διότι τότε, πέρσι, στα Εννιάμερα της Παναγιάς, είχαν ετοιμάσει οι Τούρκοι στρατιωτική εισβολή στην Ελλάδα, με στόχο τη Σάμο!!! Αλλά η Παναγιά μας δεν άφησε! Έγινε ο τρομερός σεισμός, λίγες ημέρες πριν, ώστε να σταματήσει η Τουρκία κάθε σχέδιο!!! Η Παναγιά μας σκέπασε και πάλι! Μας προστάτεψε η Στρατηγός μας, η Μητέρα του Κυρίου, πρεσβεύοντας στον Υιό της και Θεό μας!!! Ας σκεφτούμε όλοι τι χρωστάμε στην Παναγία! Ας δοξάσουμε το όνομα του Θεού!…
Μείναμε όλοι άφωνοι! Και τότε ανακαλέσαμε στη μνήμη μας τα ξεχασμένα γεγονότα του περασμένου χρόνου, όπως τα αναφέραμε στην αρχή, που ενώ τότε ήταν σκόρπια, τώρα έμπαιναν σιγά σιγά σε τάξη.
Αμέσως τότε επικοινωνήσαμε με έναν από τους πλέον αγίους και διακριτικούς Γέροντες του Αγίου Όρους, που μας επιβεβαίωσε κατηγορηματικά όλα όσα είχαμε ακούσει και πρόσθεσε, πως το σχέδιο εισβολής της Τουρκίας είχε στόχο τρία ταυτόχρονα νησιά!!! Όχι μόνο τη Σάμο, αλλά και την Κω και τη Ρόδο!!! Και ότι όχι μόνο καταστράφηκε η μεγάλη πολεμική τους βάση, αλλά κάτω από τα ερείπια είχαν θαφτεί ανώτεροι Αξιωματικοί του Τουρκικού Στρατού, που ήταν επιφορτισμένοι με την εκτέλεση της Στρατιωτικής Εισβολής!!!
ΧΑΙΡΕ, ΚΥΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΝΙΚΗΤΕ!
Κωνσταντίνος Κάλφας
http://noiazomai.agrino.org/Noiazomai10b.html

Τέλος αγαθό και σ εμάς.

Τα χαράματα της 1.7.2009 εξέπνευσε ο μοναχός Ιωσήφ Βατοπαιδινός. Η κοίμηση ενός μοναχού δεν αποτελεί φυσικά σημαντική είδηση. Δεν ήταν ηθοποιός, τραγουδιστής η ποδοσφαιριστής (γιά τον πρόσφατο θάνατο ενός ξένου τραγουδιστή αυτοκτόνησαν ήδη δώδεκα νέοι στον κόσμο. Μακάρι ν’ άκουσα λάθος). Ο θάνατος για τον αληθινό μοναχό είναι κάτι το ευχάριστα αναμενόμενο. Όλη του η ζωή είναι μία προετοιμασία θανάτου, με συνεχή μνήμη του θανάτου, ακράδαντη πίστη για την αιώνια ζωή, την ατελεύτητη χαρά των ουρανών.



Ο μοναχός Ιωσήφ γεννήθηκε το 1920 στην Κύπρο. Αρκετά νέος πήγε να μονάσει στην ιστορική μονή της μεγαλονήσου, το Σταυροβούνι. Στη συνέχεια ήλθε στο Άγιον Όρος και κατευθύνθηκε στην υπακοή του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή (+1959), που ασκήτευε με μία μικρή συνοδεία στα σπήλαια της σκήτης της Μικράς Αγίας Αννης. Κατόπιν τον ακολούθησε στη Νέα Σκήτη. Μετά την οσιακή κοίμησή του απόκτησε δική του συνοδεία. Έζησε κατά διαστήματα στην Κύπρο, τη μονή Κουτλουμουσίου, το Σιμωνοπετρίτικο Κελλί του Ευαγγελισμού στις Καρυές και τέλος στο Βατοπέδι.

Υπήρξε μοναχός δραστήριος, δυνατός, αγωνιστής, μελετηρός και γλυκομίλητος. Έγραψε βιβλία διδακτικά και ψυχωφελή. Κατά τον ηγούμενο της Σιμωνόπετρας ήταν ένθεος και πάντοτε μιλούσε ζωηρά για την αγάπη του Θεού. Μαζί με τους παραδελφούς του Χαράλαμπο Διονυσιάτη κι΄ Εφραίμ Φιλοθεΐτη δημιούργησαν μεγάλες και καλές συνοδείες, που έφεραν μία ανανέωση στον Αθωνικό μοναχισμό. Μπορεί ορισμένοι να έχουν κάποιες επιφυλάξεις για το αποτέλεσμα… αλλά δεν μπορούν να διαγράφουν ολοκληρωτικά μία ιστορία, ένα αγώνα, δακρύων και προσευχής, τόσων και τόσων αφιερωμένων ανθρώπων. Μπορούν ίσως να κρίνουν λάθη, αλλά δεν μπορούν, νομίζουμε να καταδικάζουν και ν΄απορρίπτουν τελείως ένα ταπεινό άθλημα.
Η εκδημία του Γέροντος Ιωσήφ στο Βατοπέδι κλείνει και αρχίζει μία ιστορία. Ανεπάυθη εν Κυρίω κάνοντας τον σταυρό του, ύστερα από μία λοίμωξη. Η εξόδιος ακολουθία του στο λαμπρό Καθολικό, μετά τον εσπερινό, με την παρουσία τεσσάρων αρχιερέων, χοροστατούντος του πνευματικού του τέκνου, μητροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου, δέκα ηγουμένων, δεκάδων ιερομονάχων, ιεροδιακόνων, μοναχών και λαϊκών, που όλοι μαζί θα έφθαναν τους χίλιους, ήταν λίαν κατανυκτική. Ο ενταφιασμός του στον αυλόγυρο της μεγάλης μονής, μαζί με την δύση του ήλιου, και τον τελευταίο ασπασμό όλης της αδελφότητος, εκατόν δέκα μέλη, ήταν συγκινητικός.
Ο Γέροντας Ιωσήφ και η συνοδεία του κατηγορήθηκε, συκοφαντήθηκε, ειρωνεύθηκε, περιγελάστηκε και διαπομπεύθηκε πολύ. Αυτά τα «εύσημα» κομίζει στην άνοδο της ψυχής του. Το ιλαρό πρόσωπό του ήταν σαν να τους συγχωρούσε όλους. Αιωνία του η μνήμη. Τέλος αγαθό και σ εμάς.
Μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης
Πηγή: Eφημερίδα «Μακεδονία»

ευαρέστησε τον Θεό

Για όσους δεν τον γνώρισαν μιλάμε για μια ασκητική μορφή και σε...
λίγα χρόνια θα το καταλάβουμε όπως έγινε και με τον Γ.Παίσιο και τον Γ.Πορφύριο, τον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη, τον Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη και άλλους πολλούς. Έφυγε στον ουρανό γιατί δεν θα άντεχε με αυτά που έβλεπε να γίνονται και με όσα άκουγε να του λένε να παραμείνει στα εγκόσμια. Τώρα από ψηλά θα βοηθήσει περισσότερο. Γιατί έχει γίνει μια μεγάλη αδικία. Όχι σε όλα. Το αφήνουμε όμως...
Ο Γέροντας εγεννήθη την 1η Ιουλίου του 1921, στην εορτή των Αγίων Αναργύρων. Μετά την κοίμηση του Γέροντά του, Ιωσήφ του Ησυχαστή, είχε φύγει από τη σκήτη που έμενε και είχε πάει στην Σκήτη των Αγίων Αναργύρων. Ο άγιος Κοσμάς και ο άγιος Δαμιανός λοιπόν ήταν εκείνοι που τον προστάτευαν και εκείνοι που διάλεξαν να τον πάρουν μαζί τους ανήμερα της εορτή τους. Πήγε στην Ι.Μ. Κουτλουμουσίου, στην Νέα Σκήτη και μετά στην Ι.Μ.Βατοπαιδίου με την συνοδεία του.


Δείτε χαμόγελο που έχει ο Γέροντας Ιωσήφ στο πρόσωπό του! Έχετε ξαναδεί ποτέ τέτοιο πράγμα; Τέτοια έκφραση σε έναν νεκρό; Δείτε! Η σύσπαση του προσώπου από το χαμόγελο φθάνει μέχρι τα μάτια. Και συγκρίνετε την φωτογραφία του Γέροντα που κοιμάται και χαμογελάει, με εκείνην ακριβώς από κάτω , όπου είναι λυπημένος. Όταν ζούσε πενθούσε, και τώρα χαίρεται. Είναι αυτό που είπε ο Κύριός μας: “Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται.” Το πρόσωπο του Γέροντα στην κοίμησή του από μόνο του αρκεί για να διαπιστωθεί η αγιότητά του. Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι αυτός ο άνθρωπος είναι τώρα με τον Θεό, και αυτό το άψυχο ασκητικό σώμα ένα άγιο λείψανο; ΑΥΤΗ είναι η απάντηση σε όλους αυτούς που κατηγορούν την αδελφότητα και την Μονή του. Και πάνω απ’ όλα, ΑΥΤΗ είναι και η απάντηση σε όλους τους άθεους και εχθρούς της πίστης μας. Να, δείτε πώς καταλήγει ένας άνθρωπος όταν κάνει αυτά που θέλει ο Θεός, και όχι αυτά που θέλει ο διάβολος να κάνουμε. Αυτοί οι “προοδευτικοί” και “διαφωτιστές” που είναι μακρυά από τον Χριστό έτσι θα χαμογελούν όταν πεθάνουν; Τελικά είναι αλήθεια αυτό που λένε… ότι γελάει καλύτερα αυτός που γελάει τελευταίος.

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΣΗΦ (1 ΙΟΥΛΙΟΥ 1921 – 1 ΙΟΥΛΙΟΥ 2009)

Ολόκληρη η Ορθοδοξία , θρηνεί σήμερα, την κοίμηση του Γέροντα μας Ιωσήφ του Βατοπαιδινού, ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες πραγματικούς Αθωνίτες Γέροντες, ο οποίος εκοιμήθη στις σήμερα το πρωί στις 2:30, 1 Ιουλίου 2009. Ο Γέροντας εγεννήθη την 1η Ιουλίου του 1921, στην εορτή των Αγίων Αναργύρων. Μετά την κοίμηση του Γέροντα του, Ιωσήφ του Ησυχαστή, είχε φύγει από τη σκήτη που έμενε και είχε πάει στην Σκήτη των Αγίων Αναργύρων. Ο άγιος Κοσμάς και ο άγιος Δαμιανός λοιπόν ήταν εκείνοι που τον προστάτευαν και εκείνοι που διάλεξαν να τον πάρουν μαζί τους ανήμερα της εορτή τους.

Η εξόδιος ακολουθία, θα τελεστεί σήμερα στις 18:00 στην Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ

Ο γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός εξομολογείται και μας δίνει οδηγίες για την πνευματική μας ζωή .

Η Φάρα και ο Μάικλ

Μου άρεσε πολύ η Φάρα Φώσετ.

Ιδιαίτερα τα μακριά ξανθά της μαλλιά -επίπληξη ονείρου στην πραγματικότητα, παραπομπή σε πριγκίπισσες διαρκούς μύθου-.


Ο Μάικλ Τζάκσον με απωθούσε με τις χαζομάρες του και καλά να γίνει από μαύρος άσπρος και με τις δηλώσεις του για τα μικρά αγόρια.

Μετά απλά τον λυπόμουν.

Πέθαναν και οι δύο και θα ταφούν.....Το ίδιο χώμα, των κοινών ανθρώπων και γιαυτούς, τους πάμπλουτους και πολυαγαπημένους με τους πολλούς φαν....

Διαβάζω τα αφιερώματα και σκέφτομαι όσα αφήνουν εδώ, όσα δεν είναι αποσκευές για την αιωνιότητα.

Η μεγάλη στιγμή της συνάντησης έχει σημασία.
Αυτή που την ετοιμάζουμε (ή θάπρεπε να την ετοιμάζουμε) μια ζωή.

Οταν τελειώσουν τα πολυσέλιδα, όταν σβήσουν τα φώτα, όταν ο χους θα ανταμώσει το χώμα της γης, όταν τα ξανθά μαλλιά δεν θάναι αλλιώτικα από τα κρύα βρύα, όταν η θεσπέσια φωνή του Μάικλ δεν θα ηχεί, τότε που θα μιλήσει Εκείνος....

Καλό Παράδεισο Μάικλ.

Καλό Παράδεισο Φάρα.

ΠΗΓΗ : http://anazhthseis-elena.blogspot.com/2009/06/blog-post_26.html

Η λύση του δημογραφικού ,όχι από τους αλλογενείς αλλά από τους ελληνογενείς .

πό Δημητρίου Πούλου

Το δημογραφικό πρόβλημα ( η μείωση του πληθυσμού ) στην Ελλάδα το δημιούργησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις των προηγουμένων δεκαετιών .
Στην δεκαετία του 80 οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ( Α. Παπανδρέου ) διόρισαν χιλιάδες υπαλλήλους με μόνο κριτήριο την κομματική ταυτότητα .
Την δεκαετία του 90 έγινε η εισβολή των Αλβανών στην Ελλάδα , και τότε οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ με τον κ. Σημίτη δεν έκαναν τίποτα για να βοηθήσουν τους Έλληνες να κάνουν παιδιά .
Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να δίνονται δουλειές στους οικογενειάρχες με σκοπό να κάνουν παιδιά . Για παράδειγμα να διορίζονται στο στρατό ,αστυνομία , λιμενικό τα παιδιά των πολυτέκνων άνευ εξετάσεων . Οι πολύτεκνοι γονείς να διορίζονται στο δημόσιο άνευ διαγωνισμού .Οι οικογένειες υπαλλήλων με παιδιά να μετατίθενται σε κοινούς τόπους ώστε να είναι η οικογένεια ενωμένη και όχι ο πατέρας να δουλεύει στην Καρδίτσα και η μαμά στο Μεσολόγγι .
Τα παιδιά των πολυτέκνων να εισάγοντα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τα μισά μόρια .
Τα παιδιά των πολυτέκνων να πηγαίνουν σε δημοσίους βρεφικούς , νηπιακούς , παιδικούς , σταθμούς καθ` όλη την εργάσιμη ημέρα των γονέων , αλλιώς να δικαιούνται άδεια ανατροφής με αποδοχές . Ακόμα και αν για μια ώρα ή μια μέρα δεν λειτουργήσουν αυτοί οι σταθμοί να δικαιούνται άδεια οι γονείς , γιατί παρατηρείτε πολλή συχνά τα νηπιαγωγεία , λόγω άδειας λόγω συμβουλίων λόγω απεργίας λόγω γιορτών , μια μέρα λειτουργούν και μια μέρα είναι κλειστά , και άντε μετά να πάει ο γονιός στην δουλειά του με τα μωρά στην αγκαλιά του .
Οι πολύτεκνες οικογένειες θέλουν δουλειές και όχι παραγκωνισμό από τις κυβερνήσεις.

πηγή : http://6tek.blogspot.com/2009/06/blog-post_24.html

γιόγκα

η Γιόγκα δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την ορθόδοξη πνευματικότητα.

Η Γιόγκα ετυμολογικά προέρχεται από το σανσκριτικό yuj που σημαίνει «σύζευξη» και «ένωση» του ανθρώπου με το απρόσωπο Απόλυτο Ένα του Ινδουισμού και των ανατολικών θρησκειών.

Επομένως η Γιόγκα δεν είναι απλή και αθώα μέθοδος χαλάρωσης, δεν είναι τρόπος αποβολής του άγχους, δεν είναι μέθοδος σωματικής ευεξίας, όπως διαφημίζεται, αλλά στάδιο του ινδουιστικού διαλογισμού που συνδέεται με την αντιχριστιανική θεωρία της μετεμψύχωσης.

Στις διάφορες σχολές Γιόγκα διαπιστώνουμε την άμεση εξάρτηση των ασκουμένων από ινδουιστή δάσκαλο (γκουρού) που τους καθοδηγεί και τους αλλάζει το ορθόδοξο χριστιανικό τους όνομα.

Οι διάφορες τεχνικές της Γιόγκα δεν έχουν σχέση με την επιστήμη, αντίθετα έχουν τα χαρακτηριστικά της μαγείας.

Η ενασχόληση με την Γιόγκα κρύβει ψυχικούς και σωματικούς κινδύνους.
Η «Νέα Εποχή του Υδροχόου», που πολεμά την Mίαν, Αγίαν, Kαθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, την Ορθοδοξία μας, κατακλύζει την χώρα μας με την προβολή της Γιόγκα για να παραπλανήσει με το δαιμονικό δόγμα πως οι θρησκείες είναι ίδιοι δρόμοι που οδηγούν στον ίδιο σκοπό.
Καλούμε τους Ορθοδόξους Χριστιανούς και κυρίως τους νέους ν’ αντισταθούν στα ιδεολογικά προστάγματα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, να συνδεθούν με την ενορία τους και τους Ιερείς τους για να γνωρίσουν την ορθόδοξη άσκηση και πνευματικότητα.
Η ενασχόληση με την Γιόγκα είναι για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς ασυμβίβαστη με την διδασκαλία και τα δόγματα της Πίστεώς τους.
Η ενασχόληση με την Γιόγκα είναι άρνηση της Ορθοδόξου Πίστεως και βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος.

Ο Σόρος μιλάει για ανεξάρτητο κράτος της κρήτης

Καταγγελία του Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ

Από την εφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», αρ. φύλλ. 1786, 5 Ιουνίου 2009

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ προέβη εις μίαν συγκλονισπκήν αποκάλυψιν, η οποία επιβεβαιώνει πρωτοσέλιδον κύριον άρθρον του «Ο.Τ.» δια σχεδιασμούς εναντίον της Κρήτης.

Ομιλών από το βήμα του Συνεδρίου δια την Ρωμηοσύνην, το όποιον ώργάνωσε το Πατριαρχείον Ιεροσολύμων εις συνεργασίαν με την Μη Κυβερνητικήν Οργάνωσιν «Ρωμηοσύνη» εις το Πολεμικόν Μουσείο των Αθηνών, απεκάλυψεν ότι ο παντοδύναμος επιχειρηματίας Τζώρτζ Σόρος εργάζεται δια την αποσκίρτησιν της Κρήτης εκ της Ελλάδος.

Ο Μητροπολίτης είπε ότι ο επιχειρηματίας αυτός έχει αναρτήσει εις την ιστοσελίδα του χάρτην με την Κρήτην ανήουσαν εις ξεχωριστήν Εθνότητα από την Ελληνικήν.


Ο «Ο Τ.» απεκάλυψε προσφάτως ότι την αποσκίρτησιν της Κρήτης εκ της Ελλάδος και την δημιουργίαν ξεχωριστού ανεξάρτητου Κρατιδίου εργάζεται από ετών το θηρίον, το οποίον ευρίσκεται όπισθεν του Εβραϊσμού, ο Διεθνής Σιωνισμός. Από έρευναν, την οποίαν εκάναμε μεταξύ καπεταναίων της Ελληνικής ναυτιλίας, μας είπον ότι εις την Διεθνή ναυσιπλοίαν η Κρήτη φέρεται ως ανεξάρτητον Κράτος, με ιδικόν του χάρτην και ιδικήν του ώρα.



Μας είπον ακόμη οι καπεταναίοι των φορτηγών και ποντοπόρων πλοίων ότι ενημερώνονται τόσον δια την ώραν Ελλάδος όσον και δια την ώραν Κρήτης.
Τόσον η αποκάλυψις του Μητροπολίτου Πειραιώς, όσον και η αποκάλυψις των καπεταναίων είναι συγκλονιστικοί. Η αποκάλυψις του Μητροπολίτου παραπέμπει εις τας εβραϊκάς ρίζας του Σόρος, ο οποίος, εκτός του ότι γνωρίζει μόνον να κερδίζη εις τα διεθνή χρηματιστήρια, στηρίζει ανοικτά την επιθετικήν πολίτικην των Σκοπιανών εναντίον της Ελλάδος.
Η αποκάλυψις των καπεταναίων αναδεικνύει ότι τα ξένα κέντρα αποφάσεων, πού επιβουλεύονται τον Ελληνισμόν, έχουν ήδη προωθήσει τα σχέδια των, υπό την Εθνικήν εγκληματικήν αδιαφορίαν των υπηρεσιών του Ελληνικού Κράτους και των Κυβερνήσεων.
Μήπως ήλθε ο καιρός τα κόμματα, η κυβέρνησις και αι υπηρεσίαι να σοβαρευθούν και να ασχοληθούν με τα όσα συμβαίνουν περί την Κρήτην, και τα οποία πολύ συνοπτικώς απεκάλυψε προσφάτως ο «Ο.Τ.»; Εάν επιδείξουν την ιδίαν αδιαφορίαν φοβούμεθα ότι μελλοντικώς θα ευρεθώμεν αντιμέτωποι με το «Κρητικόν ζήτημα».
Ημείς υπογραμμίζομεν ότι την ιδίαν αδιαφορίαν είχον επιδείξει αι πολιτειακοί και πολιτικοί, κομματικοί, πνευματικοί και εκκλησιαστικοί αρχαί δια το Σκοπιανόν και σήμερον ευρισκόμεθα αντιμέτωποι με ένα εθνικόν θέμα, το οποίον «θέριεψε» με ιδικήν μας ευθύνην.
Επί εξήκοντα έτη οι πολιτικοί και πνευματικοί μας ταγοί ήσαν αδιάφοροι δια το Σκοπιανόν ζήτημα. Σήμερα «τρέχουν και δεν φθάνουν», προβαίνοντες εις Εθνικάς εκπτώσεις, αι οποίοι πληγώνουν την Ιστορίαν, τον Πολιτισμόν και τους αγώνας των Ελλήνων.
Πριν το «Κρητικό ζήτημα» γίνη Σκοπιανόν, οφείλει η πολιτειακή, πολιτική, κομματική και πνευματική ηγεσία να αντίδραση.
Προς τούτο θα πρέπη να αποκάλυψη τα κράτη και τα κέντρα, τα οποία θέτουν ζήτημα Κρήτης, να απαγορεύση την αγοράν γης και οικοδομών εις Ευρωπαίους με Εβραϊκάς ρίζας (ιδίως εις τους Γερμανοεβραίους, οι οποίοι κατακτούν την Κρήτην με αγοράς ακινήτων, ακόμη και περιπτέρων).
Επιπλέον να απαγορεύση εις την Διεθνή Ναυσιπλοΐαν να χρησιμοποιή χάρτας, εις τους οποίους εμφανίζεται η Κρήτη ως ξεχωριστόν Εθνικόν Κρατίδιον, ή να υπαγορεύση την μετάδοσιν ώρα Ελλάδος και ώρας Κρήτης, διότι η Κρήτη είναι αναπόσπαστον τμήμα της Ελλάδος.
Οφείλει, επίσης, να φέρη ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης οιονδήποτε χρησιμοποιεί αυτονομιστικά συνθήματα υπέρ της Κρήτης και να επιβάλη σκληράς ποινάς άνευ ελαφρυντικού.
Τέλος να οργανώση μίαν υπηρεσίαν, η οποία θα παρακολουθή εις το ιντερνέτ ποίαι χώραι, ποίοι πολίται, ποία διεθνή κέντρα αποφάσεων, ποία επιχειρηματικά κέντρα θέτουν ζήτημα Κρήτης, να τα αποκαλύπτουν, να τροφοδοτούν με ιούς τας ιστοσελίδας των εις το Ιντερνέτ και να τα καταγγέλλουν.

Σεξουαλική αγωγή στό σχολείο; ΌΧΙ ευχαριστώ!

Δηλώστε την αντίθεση σας τώρα !! Υπογράψτε την επιστολή διαμαρτυρίας
Ἡ Κυβέρνησις, μὲ τὴν σύμφωνη γνώμη ὅλων τῶν κομμάτων, ἑτοιμάζεται νὰ εἰσαγάγη ἀπὸ τὸ φθινόπωρο σὲ ὅλες τὶς τάξεις τοῦ δημοτικοῦ σχολείου τὸ μάθημα τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς. Ἤδη ἑτοιμάσθηκαν καὶ ὁδεύουν πρὸς ἐκτύπωσιν δύο βιβλία, ἐκ τῶν ὁποίων τὸ ἕνα θὰ διδάσκεται στὴν Α΄ και Β΄ τάξι τοῦ δημοτικοῦ καὶ τὸ ἄλλο στὶς ὑπόλοιπες τάξεις.

Στὴν Σουηδία, στὴν ὁποία διδάσκεται ἡ σεξουαλικὴ ἀγωγή, παρατηροῦνται ἐγκυμοσύνες κοριτσιῶν δεκατριῶν καὶ δεκατεσσάρων ἐτῶν μὲ παράλληλη αὔξησι τῶν ἀφροδισίων νοσημάτων. Στὴν Ἀγγλία, στὴν ὁποία ἐπίσης ὑπάρχει σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγησις, ἀνήλικα κορίτσια ἀπὸ 12 ἕως 16 ἐτῶν εἶναι μητέρες, ἐνῷ προσφάτως ἔμεινε ὁλόκληρος ὁ πλανήτης ἄφωνος ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι δύο παιδιὰ ἐννέα καὶ δέκα ἐτῶν ἔφεραν στὸν κόσμο ἕνα παιδί.
Ἡ σοφὴ παιδαγωγικὴ παράδοσις τῶν Πατέρων μας στὸ θέμα αὐτὸ προσπαθεῖ νὰ ἐλέγξη τοὺς ἐρεθισμοὺς καὶ τὶς ἐντυπώσεις, ὥστε οἱ νέοι κατὰ τὸ δυνατὸν ἤρεμοι καὶ ἀπερίσπαστοι νὰ ἀσχοληθοῦν δημιουργικὰ μὲ τὴν παιδεία καὶ τὴν μάθησι ἀφ’ ἑνός, καὶ ἀφ’ ἑτέρου νὰ γευθοῦν τὶς χαρὲς αὐτῆς τῆς περιοχῆς μέσα στὸν εὐλογημένο θεσμὸ τοῦ γάμου, ὁ ὁποῖος ἔτσι καὶ σὲ φυσικὸ ἐπίπεδο παραμένει πηγὴ χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης.

Οἱ σημερινοὶ ἀπαίδευτοι παιδαγωγοὶ δὲν ἀφήνουν ἡσύχους τοὺς νέους οὔτε μέσα στὸ σχολεῖο, ὅπου θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχαν ἀποκλεισθῆ οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ ἐρεθισμοί, γιὰ νὰ λειτουργῆ ἡ παιδεία ὡς εὐγενικὴ διέξοδος καὶ κατάλληλος ἐργαστηριακὸς χῶρος γιὰ τὴν σπουδὴ καὶ τὴν μάθησι.
Πόσοι ἀπὸ τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς εἶναι πρόσωπα ἠθικὰ καὶ πνευματικὰ καλλιεργημένα, ὥστε νὰ ἀναλάβουν μὲ σοβαρότητα καὶ εὐθύνη τὸ ἔργο αὐτό; Καὶ πόσοι ἀπὸ τοὺς γονεῖς θὰ δέχονταν εὐχαρίστως αὐτὴ ἡ κατ’ ἐξοχὴν ἱερὴ καὶ προσωπικὴ περιοχὴ τῶν παιδιῶν τους νὰ κακοποιηθῆ καὶ νὰ διαστραφῆ στὰ χείλη καὶ στὴν διδασκαλία τοῦ ὁποιουδήποτε δασκάλου, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ κουβαλᾷ στὸ θέμα αὐτὸ τὶς δικές του κακὲς ἐμπειρίες καὶ γνῶμες, ἀκόμη καὶ διαστροφές; Καὶ τί θὰ ἀπομείνη νὰ μάθουν καὶ νὰ γευθοῦν οἱ νέοι μέσα στὸν γάμο, ὅταν τὰ μαθαίνουν καὶ τὰ γεύωνται ἔξω ἀπὸ αὐτόν;
Γιὰ αὐτὸ ὁ γάμος καὶ ἡ οἰκογένεια ἔχουν χάσει στὶς ἡμέρες μας κάθε γοητεία καὶ ἕλξι, ἀφοῦ τελικῶς αὐτὸς ὁ ἱερὸς καὶ μοναδικὸς καὶ προσωπικὸς δεσμὸς δύο ἀνθρώπων ἑτεροφύλων κατήντησε ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς δεσμούς, ποὺ εἶχαν πρὶν ἀπὸ αὐτὸν ἄνδρας καὶ γυναῖκα, συγκριτικὰ μάλιστα σὲ χειρότερη θέσι, ἀφοῦ συνδέεται μὲ τὰ προβλήματα τῆς ἀναγκαστικῆς συμβιώσεως καὶ τῶν ποικίλων δεσμεύσεων.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος εἶναι σαφής: Δὲν χρειάζεται διδασκαλία εἰς τὰ τοῦ γάμου. Εἶναι αὐτάρκης διδάσκαλος ἡ φύσις. Ἀκριβῶς ὅπως δὲν χρειάζεται νὰ μάθουμε πῶς θὰ φᾶμε, καὶ πῶς θὰ πιοῦμε καὶ πῶς θὰ κοιμηθοῦμε. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ. Γενεὲς γενεῶν ἀνθρώπων ἔκαναν γάμους καὶ οἰκογένειες, καὶ μάλιστα εὐτυχισμένες καὶ σταθερές, χωρὶς «σεξουαλικὴ διαπαιδαγώγησι», ἡ ὁποία ἀποτελεῖ μία ἀκόμη τορπίλλη στὰ θεμέλια τῆς παιδείας καὶ τῆς οἰκογενείας.
Οἱ ὑπογράφοντες τὸ ἀνωτέρω κείμενο ἀξιώνουμε τὴν ἄμεση καὶ ὁριστικὴ ἀνάκλησι τῆς ἀποφάσεως εἰσαγωγῆς τῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγωγήσεως στὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα.

Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση

Ενδιαφέροντα είναι και όσα λέγει (ο Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος) για την σεξουαλική διαπαι­δαγώγηση των νέων, τα οποία βεβαίως βρίσκονται σε αντίθεση προς όσα η σημερινή ελευθεριάζουσα και αχαλίνωτη βιοθεωρία και παι­δαγωγική προβάλει. Η σαρκική επιθυμία από το δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας επιτίθεται με σφοδρότητα και η χαλιναγώγησή της είναι πολύ δύσκολη. Συνιστά να αποφεύγονται τα αισχρά θεάματα και ακούσματα, που διεγείρουν την επιθυμία. Ως αντιστάθμισμα για την απώλεια αυτής της ψυχαγωγίας συνιστά τη στροφή του ενδια­φέροντος των νέων προς άλλες κατευθύνσεις· σε εκδρομές, επισκέ­ψεις πόλεων και μουσείων, συναναστροφές με πνευματικούς και αγί­ους ανθρώπους.

Στην εποχή μας η κατάσταση σχετικά με το θέμα αυτό ευρίσκε­ται πλέον εκτός ελέγχου. Δεν αρκεί ο καταιγισμός των εντυπώσεων και των ερεθισμών που δέχονται τα παιδιά από την αναίσχυντη εμφά­νιση και την προκλητική γύμνια ανδρών και γυναικών, που τείνει να γίνει θεσμός, ως και από την πορνογραφική υστερία ιδιαίτερα των καναλιών της τηλεοράσεως, οι σοφοί παιδαγωγοί των καιρών μας, ουσιαστικά όμως καταστροφείς της νεολαίας, προγραμματίζουν την εισαγωγή στα σχολεία και τη διδασκαλία του μαθήματος της «σε­ξουαλικής διαπαιδαγώγησης».



. Η σοφή παιδαγωγική παράδοση των Πατέρων μας στο θέμα αυτό προσπαθεί να ελέγξει τους ερεθισμούς και τις εντυπώσεις, ώστε οι νέοι κατά το δυνατόν ήρεμοι και απερίσπαστοι να ασχοληθούν δημιουργικά με την παιδεία και την μάθη­ση αφ’ ενός, και αφ’ ετέρου να γευθούν τις χαρές αυτής της περιοχής μέσα στον ευλογημένο θεσμό του γάμου, ο οποίος έτσι και σε φυσικό επίπεδο παραμένει πηγή χαράς και ευφροσύνης. Οι σημερινοί απαίδευ­τοι παιδαγωγοί δεν αφήνουν ήσυχους τους νέους ούτε μέσα στο σχο­λείο, όπου θα έπρεπε να είχαν αποκλεισθή οι πειρασμοί και οι ερε­θισμοί, για να λειτουργεί η παιδεία ως ευγενική διέξοδος και κατάλλη­λος εργαστηριακός χώρος για τη σπουδή και τη μάθηση. Πόσοι από τους εκπαιδευτικούς είναι πρόσωπα ηθικά και πνευματικά καλλιεργη­μένα, ώστε να αναλάβουν με σοβαρότητα και ευθύνη το έργο αυτό; Και πόσοι από τους γονείς θα δέχονταν ευχαρίστως αυτή η κατ’ εξο­χήν ιερή και προσωπική περιοχή των παιδιών τους να κακοποιηθεί και να διαστραφεί στα χείλη και στη διδασκαλία του οποιουδήποτε δασκάλου, ο οποίος μπορεί να κουβαλάει στο θέμα αυτό τις δικές του κακές εμπειρίες και γνώμες, ακόμη και διαστροφές; Και τί θα απομεί­νει να μάθουν και να γευθούν οι νέοι μέσα στο γάμο, όταν τα μα­θαίνουν και τα γεύονται έξω από αυτόν; Γι’ αυτό ο γάμος και η οικο­γένεια έχουν χάσει στις ημέρες μας κάθε γοητεία και έλξη, αφού τελικώς αυτός ο ιερός και μοναδικός και προσωπικός δεσμός δύο ανθρώ­πων ετερόφυλων κατήντησε ένας από τους πολλούς δεσμούς που είχαν πριν απ’ αυτόν άνδρας και γυναίκα, συγκριτικά μάλιστα σε χειρότε­ρη θέση, αφού συνδέεται με τα προβλήματα της αναγκαστικής συμβίω­σης και των ποικίλων δεσμεύσεων.
Δεν χρειάζεται διδασκαλία εις τα του γάμου. Είναι αυτάρκης διδάσκαλος η φύση. Ακριβώς όπως δεν χρειάζεται να μάθουμε πώς θα φάμε, και πώς θα πιούμε και πώς θα κοιμηθούμε. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού. Γενεές γενεών ανθρώπων έκαναν γάμους και οικογένειες, και μάλιστα ευτυχισμένες και σταθερές, χωρίς σεξουαλι­κή διαπαιδαγώγηση, η οποία αποτελεί μία ακόμη τορπίλη στα θε­μέλια της παιδείας και της οικογενείας. Τελικώς πιστεύει ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος ότι ο γάμος σε νεαρή ηλικία είναι από τα προσφορότερα μέσα όχι μόνον για την αντιμετώπιση του προβλή­ματος της σεξουαλικής επιθυμίας αλλά και για την ευτυχία μέσα στο γάμο.
Πηγή: ΙΧΘΥΣ

Ευρωπαϊκή Ενωση, η νέα Σοβιετική Ένωση !!

Μια εξέχουσα προσωπικότης πρώην Σοβιετικός αντιφρονώντας λέει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ανησυχητικά όμοια σε ιδεολογικές βάσεις τους, και τις μεθόδους της, προς τη Σοβιετική Ένωση. Συγγραφέας και πολιτικος ακτιβιστής ο Vladimir Konstantinovich Bukovsky, ο οποίος πέρασε 12 χρόνια στη Ρωσική γκουλάγκ, έχει προειδοποίησει τους πολιτες της Ευρώπης ότι βρίσκονται σε κίνδυνο να επιτρέψουν σε ένα νέο ολοκληρωτικό υπερκράτος να αυξάνεται.
"Δεν θέλουν να είστε βρετανός ή γαλλος. Θέλουν όλους σας να σας μεταμορφώσουν σε μια νέα ιστορική οντότητα, την « ευρωπαϊκή ». και να καταστείλουν όλα τα εθνικά σας συναισθήματα και να ζήσετε ως μια πολυεθνική κοινότητα .. Ένας από τους "μεγάλους σκοπούς» της Σοβιετικής Ένωσης, τόνισε, ήταν η καταστροφή του εθνικού κράτους.

"Οι Βρυξέλλες, σκοπεύουν να απορροφήσουν τα εθνικά κράτη, ώστε να πάψουν να υπάρχουν."

Ο Bukovsky προειδοποιεί ότι, παρά την μέχρι τώρα επιτυχία, όπως η Σοβιετική Ένωση,έχει ενσωματώσει αντι-δημοκρατικές αρχές που θα αποτέλέσουν τους "σπόρους της δικής της καταστροφής".

"Δυστυχώς, θα καταρρεύσει και θα αφήσει πίσω από τεράστια καταστροφή τεράστια οικονομικά και εθνικά προβλήμάτα."

Ο Bukovsky ενώνει τη φωνή του με πολλούς άλλους , οι οποίοι ολοένα και περισσότερο προειδοποιούν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια ριζικά αντιδημοκρατική ολιγαρχία που τείνει να γίνει ένα ομοσπονδιακό υπερκράτος.

πηγή : http://www.lifesitenews.com/ldn/2009/may/09052211.html

Σύντομα θα λειτουργήσουμε στην Αγιά Σοφιά !!

"Σύντομα θα λειτουργήσουμε στην Αγιά Σοφιά" είπε μεταξύ άλλων σε ομιλία του σε εκδήλωση - αφιέρωμα μνήμης στην Άλωση της Πόλης που πραγματοποιήθηκε σήμερα σε κατάμεστη από κόσμο αίθουσα κινηματοθεάτρου στο κέντρο της Κατερίνης, ο Πρόεδρος του Παγκοσμίου Κινήματος για την αποκατάσταση της Αγίας Σοφίας και Πρόεδρος της Ελληνομαρικανικής Ένωσης κ. Κρις Σπύρου.
Η άλωση της Πόλης υπήρξε το τραγικότερο ιστορικό γεγονός στην ιστορία του ελληνισμού. Η Αγιά Σοφιά, το σημαντικότερο θρησκευτικό μνημείο, ομεγαλοπρεπέστερος Ναός της Χριστιανοσύνης έχει να λειτουργήσει από το 1453 από την αποφράδα ημέρα της Άλωσης της Πόλης από τους Τούρκους. Η αλλοίωση του χαρακτήρα του από θρησκευτικό μνημείο σε μουσείο, αποτελεί πολιτιστικό και θρησκευτικό έγκλημα.

πηγή http://lefteria.blogspot.com/2009/05/blog-post_5094.html

Μιλώντας σήμερα στην Κατερίνη ο κ. Σπύρου, ανέδειξε με γλαφυρό τρόπο αυτό το έγκλημα και αναφέρθηκε εκτενώς στο παγκόσμιο κίνημα που υπάρχει για την αποκατάσταση της Αγιάς Σοφιάς, καθώς και στο ότι η Κωνσταντινούπολη έχει ανακηρυχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε πολιτιστική πόλη της Ευρώπης για το έτος 2010 και ότι καμιά πόλη δεν μπορεί να ονομαστεί πολιτιστική αν δεν παρέχει το ελεύθερο δικαίωμα της προσευχής και της ελεύθερης θρησκευτικής έκφρασης, αν δεν πιστεύει στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε και εμείς που βαφτιστήκαμε Χριστιανοί Ορθόδοξοι το δικαίωμα να προσευχηθούμε ελεύθερα στην Αγιά Σοφιά, την Μητέρα εκκλησία των εκκλησιών, όπως κάνουν ακριβώς και οι άλλοι πιστοί των θρησκευτικών δογμάτων στα δικά τους παγκόσμια θρησκευτικά μνημεία.
Και να είστε σίγουροι ότι με τη δική σας βοήθεια, θα το κάνουμε και μάλιστα σύντομα κατέληξε στην ομιλία του ο κ Σπύρου, πρώην γερουσιαστής του αμερικανικού κογκρέσου, πρώην κυβερνήτης της πολιτείας του Νιου Χάμσαϊρ και πρώην πρόεδρος του Δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ.

Θαύμα στον εκ γενετής τυφλό

εκλεκτά αποσπάσματα από ομιλίες των πατέρων μας για το θαύμα του Κυρίου μας στον εκ γενετής τυφλό .

ΟΛΟΙ στην πορεία του Σαββάτου εναντίον της μασωνικής στοάς-λέσχης Μπίλντερμπεργκ!!!

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Η ΒΟΥΛΗ ΚΛΕΙΝΕΙ,ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΑΝΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΕΛΛΗΝΑΣ ΑΠΟΒΛΑΚΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΣΑΚΗΔΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΓΥΦΤΟΠΑΝΗΓΥΡΑ,ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΓΙΑ ΑΠΕΙΛΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΠΟΥ ΘΕΛΗΣΑΝ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ!

Το Σάββατο 16/05/2009 θα γίνει πορεία ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΟΛΩΝ των υπόγειων σκοτεινών μασονικών «εγκεφάλων» που δρουν για την ισοπέδωση και των αφανισμό των Εθνών!

Προσκαλούμε όλους τους ΕΛΛΗΝΕΣ, όπου και αν ανήκουν να δώσουμε ΕΝΩΜΕΝΟΙ ένα ισχυρό μήνυμα σε αυτούς τους υποχθόνιους γραβατάκιδες, όπως επίσης και στους ντόπιους δοσίλογους, γνωστούς πλέον υπηρέτες τους ,που αποφασίζουν για το μέλλον της Πατρίδας μας και των παιδιών μας ότι δεν θα «περάσουν» από τα χωματά μας τόσο εύκολα, ΟΣΟ ΧΡΗΜΑ και να ρίχνουν στα ντόπια τσουτσέκια τους!



ΤΟ Σαββατο λοιπόν 16/05/2009 και ώρα 3μμ θα βρισκόμαστε όλοι μας στο "Αγνάντι" της Βουλιαγμένης απο όπου θα ξεκινήσει και πορεία προς το ξενοδοχείο Astir Palace οπου λαμβάνει χώρα η παραπάνω συνεδρίαση.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΑΝ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ, ΔΕΝ ΘΑ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ ΕΞΩ!

Θα είμαστε ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ! Για να πάρουν αυτό που τους αξίζει!

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ και ΤΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ "ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ" ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ!

Ενημερωθείτε και δηλώστε συμμετοχή εδώ.

Είναι χρέος όλων μας να συμμετάσχουμε αύριο σ'αυτή την πολύ καλή πρωτοβουλία!Την ώρα που η Βουλή κλείνει επ'αόριστον,κάποιοι έχουν πάει ήδη διακοπές και το χειρότερο,Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΠΟΒΛΑΚΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΑΚΗΔΕΣ ΚΑΙ ΓΙΟΥΡΟ-ΒΥΖΙ-ΟΝ-ΘΥΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΡΤ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ,ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΙΔΡΩΝΕΙ Τ'ΑΥΤΙ ΤΗΣ-ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ!
Όχι,εμείς δεν είμαστε επαγγελματίες "αντιρατσιστές","αντιφασίστες","αντιεξουσιαστές" κλπ:τα άτομα αυτά,ΕΝΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ...ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΑ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΚΛΑΣΑΤΟΥΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΑΖΕΥΤΕΙ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ-ΑΡΧΗΓΟΙ ΚΡΑΤΩΝ,ΠΑΝΙΣΧΥΡΑ ΛΟΜΠΙ,ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΚΛΠ-ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ "ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ",ΚΟΥΝΕΒΕΣ ΚΛΠ.
Βλέπετε,ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΣΕ ΤΑΙΖΕΙ ΔΕΝ ΤΟ ΔΑΓΚΩΝΕΙΣ!Έτσι και αυτοι οι επαγγελματίες "εξεγερμένοι",ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΝΕ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΕΒΡΑΙΟΜΑΣΩΝΙΚΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ!Εμείς,οι απλοί Έλληνες πολίτες,καλούμε σε ΜΑΖΙΚΗ ΚΑΙ ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ,ΓΙΑ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΣΙΩΠΗΣ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΤΑ ΕΓΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗ ΜΜΕ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ΖΗΤΗΜΑ!
Υπάρχει μια ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ από την London Daily News,ότι Έλληνες και ξένοι δημοσιογράφοι απειλήθηκαν από την Κυβέρνηση (την ελληνική άραγε;Ή τα μεγάλα αφεντικά;) ότι "θα χάσουν τη δουλειά τους,αν τολμήσουν να καλύψουν δημοσιογραφικά το γεγονός"!!!Αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο,πρόκειται για ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΣΩΝ Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ ΣΥΖΗΤΑΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΦΥΣΙΚΑ,ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑ ΑΘΩΑ ΕΙΝΑΙ!
Γι'αυτό λοιπόν,δίνουμε ΟΛΟΙ αύριο το παρόν στην πορεία διαμαρτυρίας:να φωνάξουμε δυνατά σ'αυτούς τους "κυρίους" ότι ΗΤΑΝ,ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ!!!

Ανθισαν τα λουλούδια του Επιτάφιου !

Ανθισαν τα λουλούδια του Επιτάφιου στην Αγ. Αικατερίνη ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ !





* Αναφέρετε αυτήν την δημοσίευση
* Απάντηση με παράθεση

ΑΝΘΙΣΑΝ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ

Δημοσίευσηαπό HXOS την Τρί Μάιος 12, 2009 4:53 pm
Ανθισαν τα λουλούδια του Επιτάφιου στην Αγ. Αικατερίνη ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ !
Εικόνα

Τα λουλούδια του Επιταφίου άνθισαν και πάλι!..

Στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης 23 μέρες μετά τον στολισμό του.

Άνθισαν ξανά τα λουλούδια του Επιταφίου στην εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης. Είκοσι τρείς μέρες μετά το στολισμό του Επιταφίου και ενώ τα άνθη είχαν πια μαραθεί, την περασμένη Παρασκευή, εορτή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, οι πιστοί είδαν μπουμπούκια να ξεπροβάλουν από ξερά κλαδιά!

Δύο μέρες μετά, την περασμένη Κυριακή, οι πιστοί που παραβρέθηκαν στη Θεία Λειτουργία έμειναν άφωνοι όταν είδαν τα λουλούδια. Μάλιστα, πολλοί έσπευσαν να πάρουν λίγα απʼ αυτά, θεωρώντας ότι πρόκειται για θείο μήνυμα.

Ο ιερέας της Αγίας Αικατερίνης και θεολόγος πατήρ Νικόλαος Μαστοράκης λέει στην «Π» ότι στα είκοσι τρία χρόνια που υπηρετεί, ουδέποτε είδε κάτι ανάλογο. «Κι εγώ απορώ και δεν ξέρω τι απάντηση να δώσω» λέει και προσθέτει «Είναι ένα σημάδι. Οι πιστοί το θεωρούν ευλογία. Εμείς προσφέρουμε την αγάπη μας και ο Θεός την ανταποδίδει».

Ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγίας Αικατερίνης Μηνάς Μαυροειδής αναφέρει ότι με έκπληξη και δέος αντίκρισαν οι πιστοί αυτό το πρωτόγνωρο και θαυμαστό γεγονός. «Τα λουλούδια που κυρίες της περιοχής είχαν στολίσει την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ τον Επιτάφιο της εκκλησίας της Ενορίας Αγίας Αικατερίνης της ομώνυμης Συνοικίας της Πόλης μας, ενώ είχαν ξεραθεί όπως ήταν φυσικό μετά από 23 ημέρες, την περασμένη Παρασκευή ημέρα του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, άρχισαν ξανά να ανθίζουν!! Μέσα στα ξερά λουλούδια, βγήκαν ολοζώντανα και πολύ ζωηρά, πανέμορφα λουλούδια και παρατηρούσε κανείς το εξής παράδοξο. Από το ίδιο κοτσάνι να απλώνονται ορισμένα κλαδάκια. Μερικά από αυτά ξερά και τα άλλα πολύ ζωηρά!!!» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Όπως τονίζει ο ίδιος, όλοι οι πιστοί είπαν ότι πρόκειται για ένα καλό σημάδι και μεγάλη ευλογία για την ενορία και για τους κατοίκους της περιοχής. «Ο θεός καθημερινά μας φανερώνει θαύματα, από εμάς όμως εξαρτάται, αν θέλουμε να τα δούμε και να βελτιώσουμε την ζωή μας ή να αδιαφορήσουμε και να συνεχίσουμε να ψάχνουμε το υποκειμενικά - λογικά αληθές» καταλήγει. (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΠΑΤΡΙΣ" 12-5-2009)

Ο Χριστός είναι ορθόδοξος χριστιανός !!!

Πως θα αρνηθούμε τον Χριστό όταν εμάς τιμάει τους Ορθόδοξους και δίνει μόνο σε εμάς το Αγιο Φώς ?
Θα φάμε πολύ ξύλο εμείς Ορθόδοξοι που αρνιόμαστε τον Χριστό . Το Αγιο Φώς είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι μόνο εμάς τους ορθόδοξους ευλογεί ο Χριστός ι

Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη

Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη ας βροντοφωνάζουμε όλοι δυνατά σε κάθε χαιρετισμό που κάνουμε τις επόμενες 40 ημέρες .

Ο καλόγερος Μητροφάνης που είδε ως βγαίνει το Αγιο Φώς

Ο καλόγερος Μητροφάνης που είδε το Αγιο Φώς μπαίνοντας στο κοβούκλιο του Παναγίου Τάφου .
Για όσους εξακολουθούν να μην πιστεύουν σε αυτό το επαναλαμβανόμενο και παγκόσμιο θαύμαπου γίνεται αποκλειστικά και μόνο στους Ορθόδοξους ! !

"Η άλωση του 1204"

Γράφει: O π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
"Αν η 29η Μαΐου είναι ημέρα πένθους για τον Ελληνισμό, διότι φέρνει στη μνήμη μας την άλωση της Πόλης από τους Οθωμανούς το 1453, άλλο τόσο αποφράς είναι για το Γένος μας και η 13η Απριλίου, διότι κατ' αυτήν έπεσε η Πόλη το 1204 στους Φράγκους. Το δεύτερο γεγονός δεν υστερεί καθόλου σε σημασία και...

συνέπειες έναντι του πρώτου. Αυτή είναι σήμερα η κοινή διαπίστωση της ιστορικής έρευνας. Από το 1204 η Πόλη, και σύνολη η Αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης, δεν μπόρεσε να ξαναβρεί την πρώτη της δύναμη. Το φραγκικό χτύπημα εναντίον της ήταν τόσο δυνατό, που έκτοτε η Κωνσταντινούπολη ήταν «μία πόλη καταδικασμένη να χαθεί» (Ελ. Αρβελέρ). Αξίζει, συνεπώς, μία θεώρηση του γεγονότος αυτού έστω και στα περιορισμένα όρια ενός άρθρου.

1. Στις 12/13 Απριλίου 1204, έπειτα από μία πεισματική και μακρόχρονη πολιορκία, κατελάμβαναν οι Φραγκολατίνοι Σταυροφόροι την Κωνσταντινούπολη. Η χριστιανική αυτοκρατορία της Ρωμανίας/ Βυζαντίου έσβηνε κάτω από το θανάσιμο πλήγμα της φραγκικής Δύσεως. Το γεγονός αυτό ήταν σημαντικότατο σε δύο κατευθύνσεις: α) εσωτερικά, διότι σφράγισε καθοριστικά την περαιτέρω πορεία της αυτοκρατορίας, και β) εξωτερικά, διότι καθόρισε επίσης τελεσίδικα τις σχέσεις με τη Δύση, αλλά και με την ανερχόμενη δύναμη των Οθωμανών. Η τραγική ιστορική επιλογή του Ρωμαίικου, που εκφράζεται με τον γνωστό εκείνο λόγο «κρειττότερον (…) φακιόλιον (…) Τούρκων ή καλύπτρα λατινική», υποστασιώνεται στα 1204, όταν πλέον αποκαλύπτονται αδιάστατα οι διαθέσεις της Φραγκιάς έναντι της Ρωμαίικης Ανατολής.
Από το 1095 αρχίζουν οι σταυροφορίες, εκστρατείες δηλαδή του Χριστιανικού κόσμου της Ευρώπης, με σκοπό, κατά τις επιφανειακές διακηρύξεις, την απελευθέρωση και υπεράσπιση των Αγίων Τόπων. Στις επιχειρήσεις αυτές, που κράτησαν ως τον 15ο αιώνα, πρωτοστατούσαν οι εκάστοτε Πάπες, διότι ήσαν «ιεροί πόλεμοι» κατά των απίστων. Βέβαια η έρευνα έχει επισημάνει στις εκστρατείες αυτές και ταπεινά ελατήρια, λ.χ. τυχοδιωκτισμό, δίψα πλουτισμού κ.ά. Είναι όμως σήμερα πέρα από κάθε αμφιβολία ότι οι σταυροφορίες κύριο σκοπό είχαν τη φραγκική κυριαρχία στην Ορθόδοξη Ανατολή και, τελικά, τη διάλυση της Ορθοδόξου Αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης, που ήταν το εμπόδιο στον επεκτατισμό και τα μονοκρατορικά σχέδια της μετακαρλομάγνειας Φραγκοσύνης. Το 1204, η άλωση της Πόλης από τους Φράγκους, η διάλυση της «Βυζαντινής Αυτοκρατορίας» και η επακολουθήσασα Φραγκοκρατία επιβεβαιώνουν την εκτίμηση αυτή.
2. Τα γεγονότα του 1204 συνδέονται με την Δ΄ σταυροφορία. Η σχετική βούληση γι' αυτήν εκφράσθηκε το 1199 με την ευλογία του πάπα Ιννοκεντίου Γ΄ (1198-1216), «πνευματικού πατέρα» των δύο βασικών επεκτατικών μέσων της φραγκοπαπικής εξουσίας, της «Ιεράς Εξετάσεως» (Inquisitio) και της Ουνίας (ως ιδέας). Συνεργάτης αυτόκλητος παρουσιάσθηκε ο δόγης (δούκας) της Βενετίας Δάνδολος με το στόλο του. Σπουδαίο ιστορικό πρόβλημα είναι η εκτροπή της Δ΄ σταυροφορίας από τους Αγίους Τόπους προς την Κωνσταντινούπολη. ΄Ηταν σκοπός ανομολόγητος ή τραγική σύμπτωση; Η πλειονότητα των ιστορικών, και μάλιστα των αδέσμευτων, δέχεται το πρώτο. Επρόκειτο για καλά οργανωμένο σχέδιο, που αποσκοπούσε στο να δοθεί ισχυρό κτύπημα στην Ορθόδοξη Αυτοκρατορία, που περνούσε περίοδο κάμψεως λόγω της εντάσεως του τουρκικού κινδύνου. Κατά τα δυτικά χρονικά, μάλιστα, κάποιοι λατίνοι άρχοντες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν, όταν έμαθαν την αλλαγή του σκοπού της σταυροφορίας. Οι περισσότεροι όμως συμβιβάσθηκαν από οικονομική ανάγκη. ΄Εμειναν κυρίως οι «μυημένοι» στη συνωμοσία κατά της Νέας Ρώμης κάτω από την «πνευματική» ηγεσία του Πάπα και τη στρατιωτική του Δόγη, που μετέβαλε τη Βενετία σε θαλασσοκράτειρα δύναμη με την εκμηδένιση του «Βυζαντίου». Ο βενετικός στόλος μετέφερε στην Προποντίδα άγριες μάζες Φλαμανδών, Φράγκων, Γερμανών - τα χειρότερα στρώματα της δυτικής κοινωνίας, κακοποιούς, εγκληματίες, καιροσκόπους. Η αμοιβή του Δόγη: η μισή λεία από τη λεηλασία της πλουσιότερης πρωτεύουσας του τότε κόσμου.
3. Βέβαια, τα φραγκοπαπικά σχέδια διευκολύνθηκαν από την εσωτερική αρρυθμία της Ανατολικής Αυτοκρατορίας. Από τον ια' αιώνα άρχισε προοδευτικά η παρακμή της. Το 1071 στο Ματζικέρτ ο «βυζαντινός» στρατός δέχθηκε μεγάλη ήττα από τους Σελτζούκους Τούρκους, με συνέπεια την απώλεια μεγάλου τμήματος της Μ. Ασίας. Παράλληλα (1071) χάθηκε το τελευταίο έρεισμα της Κωνσταντινουπόλεως στην Ιταλία, η Βάρις (Bari), πέφτοντας στα χέρια των Νορμανδοφράγκων. Οι ανορθωτικές προσπάθειες των Κομνηνών δεν είχαν σημαντικά αποτελέσματα και το κράτος υποχωρεί σταδιακά στην οικονομική ισχύ των ιταλικών πόλεων. Η αυτοκρατορία παραχωρεί σημαντικά προνόμια στη Βενετία, Πίζα και Γένουα με αντάλλαγμα στρατιωτική βοήθεια. Το αποτέλεσμα όμως ήταν να δημιουργηθούν ακμαίες δυτικές παροικίες στην Ανατολή, μεταβάλλοντας το έδαφος της αυτοκρατορίας σε δικό τους εμπορικό χώρο. Οι Ιταλοφράγκοι εδραιώθηκαν στην Ανατολή και ενίσχυσαν τη βουλιμία της ευρύτερης φραγκικής οικογένειας.
Αλλά και το κοινωνικό κλίμα της Κωνσταντινουπόλεως ήταν την εποχή αυτή αρκετά αντίξοο. Η Πόλη έχει πια απομονωθεί και αναπτύσσονται φυγόκεντρες τάσεις λόγω της δυσαρέσκειας των επαρχιών. Διοίκηση και πολίτες συναγωνίζονται μεταξύ τους σε διαφθορά. Οι φορολογίες είναι δυσβάστακτες και βαρύνουν τους πολίτες των επαρχιών. Η κεντρική εξουσία αμφισβητείται και σημειώνονται επαναστατικά κινήματα. Η φήμη για τη μυθώδη πολυτέλεια της Πόλης και των κατοίκων της είχε διαδοθεί και στη Δύση με εύλογες συνέπειες. Τα αμύθητα πλούτη της Κωνσταντινουπόλεως έτρεφαν τη φαντασία των πολλών και διευκόλυναν τα επεκτατικά σχέδια των λίγων, της φραγκικής ηγεσίας. Βέβαια, οι ανύποπτοι επαρχιώτες της αυτοκρατορίας είδαν στην αρχή ως θεία τιμωρία την καταστροφή της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους, ο δε όχλος της έλαβε μέρος στη λεηλασία. Αργότερα όμως θα συνειδητοποιηθούν οι σκοποί των Φράγκων και θα εκτιμηθούν σωστά τα γεγονότα.
4. Η οργάνωση της σταυροφορίας άρχισε το 1201. Σημαντικοί φράγκοι φεουδάρχες δήλωσαν συμμετοχή: ο κόμης της Φλάνδρας Βαλδουίνος, ο κόμης της Καμπανίας Τιμπώ, ο ιστορικός Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος και ο μαρκήσιος Βονιφάτιος Μομφερατικός. Η συγκέντρωση του στρατού έγινε τον Ιούνιο του 1202 στη Βενετία. Το Νοέμβριο του 1202 καταλήφθηκε για λογαριασμό των Βενετών η δαλματική πόλη Ζάρα, που είχε αποστατήσει και υπαχθεί στο βασίλειο της Ουγγαρίας. Οι δυναστικές έριδες στην Κωνσταντινούπολη («΄Αγγελοι») διευκόλυναν - ως συνήθως - τα δυτικά σχέδια. Οι σταυροφόροι στις 24.5.1203 ξεκίνησαν από τη Ζάρα και μέσω Κερκύρας κατευθύνθηκαν για την Κωνσταντινούπολη. Η θέα της πόλεως τους άφησε κατάπληκτους. «Δεν μπορούσαν να φαντασθούν πως υπήρχε στον κόσμο τόσο ισχυρή πόλη»-σημειώνει ο Γ. Βιλλεαρδουίνος στην ιστορία του. Στις 6 Ιουλίου άρχισε η πρώτη πολιορκία, με λεηλασίες στα προάστια και τις ακτές της Προποντίδας. Προσπάθεια των πολιορκουμένων, τη νύκτα της Πρωτοχρονιάς του 1204, να πυρπολήσουν τον εχθρικό στόλο, απέτυχε. Επεκράτησε τότε αναρχία. Στις 25 Ιανουαρίου ο λαός ανεκήρυξε αυτοκράτορα τον Νικόλαο Καναβό, ενώ ο αυτοκράτορας Αλέξιος Δ΄ συνελήφθη και εκτελέστηκε (8.2.1204). Νέος αυτοκράτορας εκλέχθηκε ο Αλέξιος Ε΄ ο Μούρτζουφλος. Μάταια προσπάθησε να οργανώσει την άμυνα και να περιορίσει τις λεηλασίες. Οι σταυροφόροι ήδη το Μάρτιο του 1204 είχαν υπογράψει συνθήκη για την τύχη της αυτοκρατορίας μετά την πτώση της πρωτεύουσας. Βασικές αποφάσεις: θα εκλεγόταν λατίνος αυτοκράτορας και λατίνος πατριάρχης. ΄Ετσι φάνηκαν και οι αληθινοί σκοποί της εκστρατείας. Επίσης καθορίσθηκε ο τρόπος διανομής της λείας και των εδαφών της αυτοκρατορίας. Η μεγάλη επίθεση κατά του θαλασσίου τείχους έγινε στις 9 Απριλίου. Η τελική όμως επίθεση έλαβε χώρα στις 12 και ξημερώνοντας 13 έπεσε η Πόλη. Η ηγεσία είχε ήδη διαλυθεί. Αυτοκράτωρ και ευγενείς εγκατέλειψαν την πόλη και μόνο οι κληρικοί έμειναν, για να προϋπαντήσουν τους σταυροφόρους και να τους δηλώσουν την υποταγή της Βασιλεύουσας. Ο λαός πίστευε στα χριστιανικά αισθήματα των νικητών, αλλά διαψεύσθηκε οικτρά.
5. Η συμπεριφορά των σταυροφόρων απεκάλυψε στους ανατολικούς τη φραγκική Δύση, εκατόν πενήντα χρόνια μετά το εκκλησιαστικό σχίσμα. ΄Εγιναν από τους Φράγκους ακατονόμαστες πράξεις αγριότητας και θηριωδίας. Φόνευαν αδιάκριτα γέροντες, γυναίκες και παιδιά. Λεηλατούν και διαρπάζουν τον πλούτο της «βασίλισσας των πόλεων του κόσμου». Στη διανομή των λαφύρων μετέσχε, κατά συμφωνία και ο Πάπας. Το χειρότερο: πυρπόλησαν το μεγαλύτερο μέρος της Πόλης και εξανδραπόδισαν ένα τμήμα του πληθυσμού της. Σ' αυτά πρέπει να προστεθούν οι βιασμοί των γυναικών και τα άλλα κακουργήματα. Μόνο την πρώτη μέρα φονεύθηκαν 7.000 κάτοικοι της Πόλης. Ιδιαιτέρως δε στόχος της θηριωδίας ήταν ο Κλήρος. Επίσκοποι και άλλοι κληρικοί υπέστησαν φοβερά βασανιστήρια και κατασφάζονταν με πρωτοφανή μανία. Ο Πατριάρχης μόλις μπόρεσε ξυπόλητος και γυμνός να περάσει στην απέναντι ακτή. Η Κωνσταντινούπολη απογυμνώθηκε από τους θησαυρούς της. Εσυλήθηκαν οι ναοί και αυτή η Αγία Σοφία, μάλιστα μέσα σε σκηνές φρίκης. Στη λεηλασία πρωτοστατούσε ο λατινικός κλήρος. Κανείς δεν φανταζόταν ότι η Πόλη θα έκρυβε τόσο ανεκτίμητους θησαυρούς. Επί πολλά χρόνια τα δυτικά πλοία μετέφεραν θησαυρούς στη Δ. Ευρώπη, όπου και σήμερα κοσμούν εκκλησίες, μουσεία και ιδιωτικές συλλογές. (Π.χ. ΄Αγιος Μάρκος, Βενετία) ΄Ενα μέρος των θησαυρών (κυρίως χειρόγραφα) καταστράφηκε. Μέγα μέρος από τους «βυζαντινούς» θησαυρούς του Αγ. Μάρκου εκποιήθηκε το 1795 από τη Βενετική Δημοκρατία για πολεμικές ανάγκες.
6. Βαθύτερα ίχνη από την ίδια την καταστροφή «της πόλης των Πόλεων» χαράχθηκαν μέσα στις ψυχές των Ορθοδόξων. Για τους Ρωμηούς ήταν πια απόλυτα βεβαιωμένο ότι η Δ΄ σταυροφορία είχε απ' αρχής στόχο την άλωση της Πόλης και της διάλυση της Ρωμαίικης Αυτοκρατορίας. Και είναι γεγονός ότι οι δυτικές πηγές βλέπουν την καταστροφή της Κωνσταντινουπόλεως ως τιμωρία των «αιρετικών» (Γραικών), που ήσαν «ασεβείς και χειρότεροι από τους Εβραίους». Την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως τη βλέπουν ως «νίκη της Χριστιανοσύνης». Το χάσμα, συνεπώς, μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, που είχε ανοίξει με το σχίσμα (1054), γίνεται τώρα αγεφύρωτο. Oι "Βυζαντινοί" είχαν την ευκαιρία, άλλωστε, να ζήσουν το μίσος των Φράγκων εναντίον τους. Κατά τον ιστορικό Νικήτα Χωνιάτη, αυτόπτη μάρτυρα της αλώσεως, η αρπακτικότητα και βαρβαρότητα των σταυροφόρων δεν συγκρίνεται με την ηπιότητα των μουσουλμάνων, οι οποίοι μόλις κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα αρκέσθηκαν απλώς στην επιβολή μικρού φόρου, αποφεύγοντας κάθε βιαιότητα. Οι «Βυζαντινοί» συνειδητοποίησαν ότι μετά το 1204 οι Λατίνοι - Φράγκοι ήσαν ο ουσιαστικός εχθρός τους, γιατί μόνο απ' αυτούς κινδύνευε η ορθόδοξη πίστη και η παράδοση του Γένους. ΄Ετσι, διαμορφώθηκε η στάση των ανθενωτικών, που προέκριναν την πρόσκαιρη συνεργασία με τους Οθωμανούς από τη «φιλία» των Φράγκων, επιλέγοντας μεταξύ δύο κακών. Μία στάση που θα εκφρασθεί θεολογικά και από τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό το 18ο αιώνα.
Η άλωση του 1204 όμως είχε και ευεργετικές συνέπειες σε μια άλλη διάσταση. Ο μέσος Ρωμηός θα συνειδητοποιήσει τη σημασία της διαλύσεως της αυτοκρατορίας. ΄Οσο μάλιστα θα παρατείνεται η φραγκοκρατία, η αντιπάθεια εναντίον των Λατίνων θα μεταστοιχειωθεί σε ομοψυχία. Λόγω δε της διασπάσεως της ενότητας των επιμέρους εθνοτήτων της αυτοκρατορίας μετά το 1204, θα αρχίσει ο τονισμός της εθνικότητας, με εμφάνιση της εθνικής συνειδήσεως. Ο τραυματισμός δε του εθνικού γοήτρου θα γεννήσει τη Μ. Ιδέα, ως πόθο επανακτήσεως της Κωνσταντινουπόλεως και ανασυστάσεως της Αυτοκρατορίας.
Η πορεία των πραγμάτων οδήγησε τη χώρα μας να καταλήξει, από τη σχέση «προστασίας» σε συμμαχίες με τις μεγάλες δυτικές δυνάμεις και σήμερα σε «νομαρχία» της Ενωμένης Ευρώπης. Το Ευρωπαϊκό «Διευθυντήριο» έχει την δυνατότητα να συνεχίζει την άλωση του Γένους/΄Εθνους μας με άλλους τρόπους. Πόσο το συνειδητοποιούν αυτό οι Πολιτικοί μας στις συναλλαγές τους με την Δυτική Ηγεσία; Τουλάχιστον, για να μετριάζεται η άκρατη αισιοδοξία μας και να μη πορευόμαστε με αυταπάτες..."
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3278