Μου άρεσε πολύ η Φάρα Φώσετ.
Ιδιαίτερα τα μακριά ξανθά της μαλλιά -επίπληξη ονείρου στην πραγματικότητα, παραπομπή σε πριγκίπισσες διαρκούς μύθου-.
Ο Μάικλ Τζάκσον με απωθούσε με τις χαζομάρες του και καλά να γίνει από μαύρος άσπρος και με τις δηλώσεις του για τα μικρά αγόρια.
Μετά απλά τον λυπόμουν.
Πέθαναν και οι δύο και θα ταφούν.....Το ίδιο χώμα, των κοινών ανθρώπων και γιαυτούς, τους πάμπλουτους και πολυαγαπημένους με τους πολλούς φαν....
Διαβάζω τα αφιερώματα και σκέφτομαι όσα αφήνουν εδώ, όσα δεν είναι αποσκευές για την αιωνιότητα.
Η μεγάλη στιγμή της συνάντησης έχει σημασία.
Αυτή που την ετοιμάζουμε (ή θάπρεπε να την ετοιμάζουμε) μια ζωή.
Οταν τελειώσουν τα πολυσέλιδα, όταν σβήσουν τα φώτα, όταν ο χους θα ανταμώσει το χώμα της γης, όταν τα ξανθά μαλλιά δεν θάναι αλλιώτικα από τα κρύα βρύα, όταν η θεσπέσια φωνή του Μάικλ δεν θα ηχεί, τότε που θα μιλήσει Εκείνος....
Καλό Παράδεισο Μάικλ.
Καλό Παράδεισο Φάρα.
ΠΗΓΗ : http://anazhthseis-elena.blogspot.com/2009/06/blog-post_26.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου