τα χρόνια που περνούν και δεν ξαναγυρνούν !

Τελικά, ο χρόνος θα κρίνει τήν αιωνιότητα. 'Όποιος έχει κατανοήσει του χρόνου τήν αξία, αυτός εχει κατανοήσει τή φιλοσοφία της ζωής. Καί ή φιλοσο­φία της ζωής δέν εΙναι τίποτα άλλο παρά αυτογνωσία καί θεογνωσία. Γνώση του ανθρώπινου προσώπου καί γνώση του Θεού.

«Ρεί γάρ ό χρόνος καί ούκ έκδέχεται τόν βραδύνοντα», λέγει ό Μέγας Βασί­λειος. Ό χρόνος μοιάζει σάν τό ποτάμι πού τρέχει καί δέ γυρνάει πίσω. Τήν αξία τoυ χρόνου τήν εχουν διαπιστώσει όλοι οί σοφοί του κόσμου. Άπ' τίς πρώτες τά­ξεις του Γυμνασίου μαθαίναμε τό «χρό­νου φείδου», του Μενάνδρου. Άλλο αρχαίο ρητό έλεγε: «Mόνoς γάp χρόνος εστίν ανθρώπων κριτής». Ό χρόνος, ό μόνος δικαστής των ανθρώπων.

'Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει ό λόγος του θεόπνευστου αποστόλου Παύλου, «εξαγοραζόμενοι  τόν καιρόν, διότι αί ήμέ­ραι πονηpαί εισι» ('Εφ. Ε' 16). Ό Παν.  Τρεμπέλας πολύ ωραία ερμηνεύει τό στίχο: «Ή σύνεση δέ και ή σοφία σας θά φαίνεται μέ τό νά επωφελείσθε πνευμα­τικώς κάθε ευκαιρία καί μέ πάσα σπουδή νά αρπάζετε αύτήν. Δέν πρέπει δέ νά χάνετε καμίαν ευκαιρία, διότι αί ήμερες ένεκα του επικρατούντος κακού, είναι γεμάτοι σκάνδαλα; καί ώς έκ τούτου αί μέν ευκαιρίες του αγαθού παρουσιάζονται σπανιότερα, αί δέ αφορμαί πρός τό κακόν είναι πολυπληθέστεροι».

'Εάν οί άνθρωποι ύποβάλλονται σέ τόσους κόπους καί τόσες θυσίες καί κα­ταβολή χρη μάτων γιά νά κερδίσουν με­ρικά λεπτά της ώρας -όπως έγινε μέτ ή γέφυρα Ρίου-'Αντιρρίου, καί αλλα τεχνολογικά έργα- πως, έμείς οί χριστιανοί θά ξοδέψουμε άσκοπα τό χρόνο καί κάθε ευκαιρία της πνευμα­τικής μας ζωής; κάποτε λέμε: «Σκότω­σα τήν ώρα μου»! Ναι  Κάθε στιγμή πού φεύγει άσκοπα, μοιάζει μέ θάνατο. Δηλαδή, θάνατο της ψυχής.

'Όταν οί άνθρωποι δέν χάνουν τήν παραμικρότερη ευκαιρία, προκειμένου νά κερδίσουν χρήματα, πώς εΙναι δυνα­τό νά εφησυχάζουμε, μπροστά στήν απώλεια πολύτιμου χρόνου; Ποιός θά είναι ό απολογισμός της ζωής μας; Ποιά ή απολογία μας στό βήμα της θεί­ας κρίσης;

Φευγαλέο πέρασμα εΙναι ή ζωή του ανθρώπου, από τούτο τόν κόσμο. 'Εφή­μερο, σάν τό λουλούδι του αγρού. Γορ­γοπέταγμα σάν του διαβατάρικου που­λιου. Αράχνη πού μ' ένα πρωτάπιγμα διαλύεται. Ό μεγάλος 'Ιρλανδός ποι­ητής Γoυiλλιαμ Γέίτς είχε ετοιμάσει τό επίγραμμα στόν τάφο του, πού έλεγε:

«Ρίξε ένα βλέμμα ψυχρό ατή ζωή, στό θάνατο. προσπέpvα καβαλάρη». Ό θάνατος - καβαλάρης, έρχεται καί φεύγει σάν αστραπή. Μή ξεχναμε τόν έρχομό του. Είμαστε, όμως, έτοιμοι γιά τό μεγάλο ταξίδι; Έχουμε έτοιμο τό είσι­τήριο των θεάρεστων πράξεων; Μή διστάζουμε νά φιλοσοφούμε στό θέμα του χρόνου καί του θανάτου.Απο­τελεί θησαύρισμα ψυχής τέτοια φιλο­σοφία.

 

Μιχάλης Μιχαηλίδης , θεολόγος